جنبش حقوق مدنی بخشی از حرکت کلی تر اجتماعی تحت عنوان جدایی نژادی در ایالات متحده آمریکا است که از سال ۱۹۵۵ با هدف کسب برابری میان سیاهپوستان و سفید پوستان در ایالات متحده آمریکا آغاز شد و در سال ۱۹۶۸ با تصویب قانون مدنی به سرانجام رسید.
در این دوره، مبارزات بدون خشونت و نافرمانیهای مدنی باعث ایجاد بحرانهای متعدد مابین فعالان و دولت محلی، ایالتی و فدرال در ایالات متحده آمریکا شد که دولت، جامعه و اصناف را وادار به جبههگیری در برابر بیعدالتیهایی که سیاهپوستان آمریکایی با آن مواجهبودند، مینمود[1]
.
۱ دسامبر ۱۹۵۵: مقاومت روزا پارکس برای بلند شدن از صندلی مخصوص سفیدپوستان در اتوبوس شهری مونتگومری، آغاز جنبش حقوق مدنی به رهبری مارتین لوتر کینگ
۱۹۵۵: انتخاب فردریک موروا به عنوان نخستین سیاهپوست برای یک مقام اجرایی در کاخ سفید
دسامبر ۱۹۵۶: رأی دیوان عالی فدرال ایالات متحده آمریکا مبنی بر رد تصمیم دادگاه فدرال در خصوص جدایی سفید پوستان و سیاهپوستان در اتوبوسهای شهری
۱۹۵۷: تأسیس سازمان کنفرانس رهبران مسیحی جنوب توسط مارتین لوتر کینگ
سپتامبر ۱۹۵۷: ورود ۹ دانش آموز سیاهپوست به دبیرستان سنترال در لیتل راک آرکانسا و آشوبهای نژادی در شهر
۱ فوریه ۱۹۶۰: آغاز جنبش اعتراض نشسته در دانشکده کشاورزی و فنی دانشگاه کارولینای شمالی در گرینزبورو (با نام سابق North Carolina Agricultural and Technical State University)
۲۱ اوت ۱۹۶۱: تظاهرات سیاهپوستان در آلاباما برای اجرای قانون حق رای
نوامبر ۱۹۶۲: فرمان سیاست «آزادی مسکن» توسط جان اف کندی با هدف آزاد کردن فروش مسکن فارغ از رنگ و نژاد
۱۹۶۳: انتخاب سیدنی پواتیه به عنوان نخستین مرد بازیگر نقش اول اسکار