جلالالدین اعتضادی
From Wikipedia, the free encyclopedia
جلالالدین اعتضادی (متولّد ۱۲۷۵ شمسی) ملقب به «صدر الکتاب» از خوشنویسان مشهد بود.
او فرزند «شیخ اسماعیل اعتضادی» (زادهٔ ۱۲۴۰ ه. ق در آمل) مجتهد دوره ناصری بود که از طرف ناصرالدین شاه ملقب به «اعتضاد العلما» گردید و طی حکمی مستمری مادام العمر برای او تعیین کرد.[1] وی نزد میرزا غلامرضا اصفهانی به مشق خط پرداخت و از جمله خوشنویسان صاحبنام شد و استاد کسانی چون رضا مافی بود.[2]