جارالله زمخشری
From Wikipedia, the free encyclopedia
محمود بن عمر زمخشری خوارزمى با کنیهٔ ابوالقاسم، لقبگرفته و شهرتیافته به جارالله زَمَخشَری (۲۷ رجب ۴۶۷ – ۹ ذیالحجه ۵۳۸ ه.ق) مفسر و زبانشناس برجسته، ادیب و خطیب خوارزمی ایرانی بود که بر علوم گوناگون روزگار دانا بود و مؤلفی پُراثر شمرده میشود.[1][2][3][4][5] مهمترین اثر او تفسیر کشاف است.