ثمود
From Wikipedia, the free encyclopedia
ثَمود نام قومی بود از مردمان شبه جزیره عربستان که در هزاره قبل از میلاد تا زمان بعثت محمد در عربستان زندگی میکردند. با این وجود که به باور تاریخدانان خاستگاه مردم ثمود جنوب شبه جزیره عربستان بود اما بنا به روایتهای سنتی عربی، ثمودیها به سوی شمال کوچیده و در دامنههای کوه اثلب در نزدیکی مداین صالح (حجر) نشیمن گزیدند.
سنگنگارهها و سنگنوشتههای بسیاری از ثمودیان در کوه اَثلَب و دیگر نقاط شبه جزیره عربستان یافت شدهاست.[1]
در قرآن گفته شده که قوم ثمود به وسیله عذاب الهی از میان رفتهاست.
برای نخستین بار، در ۷۱۵ قبل از میلاد،در کتیبه سارگون دوم، پادشاه آشور، به نام این قوم برمیخوریم، که آنها را در میان مردمان شرق و مرکز شبه جزیره عربستان برمی شمارد که تحت فرمانبری آشوریان بودهاند. این قوم از مدتها پیشتر در آن سرزمین می زیستهاند.[2]
این قوم بزرگ علیرغم عمر دراز، هرگز نتوانست دولت قدرتمندی به وجود آورد و پیوسته به صورت قومهای پراکنده یا احیاناً شهرنشین روزگار میگذراندند تا سرانجام نابود شدند، یا در دیگر اقوام آمیخته و نامشان از یادها برفت. تمدن ثمودی تحت تأثیر مستقیم نبطیان بود، چنان که پنداری ایشان چیزی عمده از خود نداشتند. خط و زبان نبطی در میان ثمودیان رواج داشت که حتی پس از انقراض آنان باز ثمودیان برخی آثار خود را به آن خط و زبان تهیه میکردند. مثلاً نوشتههای معبد رَوَافه که حدود یک قرن پس از میلاد توسط ثمود بنا شد به دو زبان نبطی و یونانی است .[3]