تکیهگاه (ریاضی)
From Wikipedia, the free encyclopedia
تکیهگاه[1] در ریاضی، یک تابع مجموعهای از نقاط است که تابع به ازای آنها صفر نباشد. اگر تابع روی یک فضای توپولوژیک تعریف شده باشد آنوقت تکیه گاه تابع، بستار (یا closure) مجموعهای از نقاط است که تابع به ازای آنها صفر نباشد. این مفهوم بهطور گستردهای در آنالیز ریاضی استفاده میشود؛ و نقش مهمی در انواع مختلف تئوریهای دوگانگی (duality) در ریاضیات دارد.