تکیه (زبانشناسی)From Wikipedia, the free encyclopedia تکیه[1] در آواشناسی، تأکیدِ دادهشده به یک هجا از سخن که بهوسیلهٔ تلفظِ شدیدترِ آن هجا صورت میگیرد «تکیه» نام دارد. در بسیاری از زبانها، گاهی تفاوت محل تکیه در کلام منجر به تفاوت معنا میشود.[2]
تکیه[1] در آواشناسی، تأکیدِ دادهشده به یک هجا از سخن که بهوسیلهٔ تلفظِ شدیدترِ آن هجا صورت میگیرد «تکیه» نام دارد. در بسیاری از زبانها، گاهی تفاوت محل تکیه در کلام منجر به تفاوت معنا میشود.[2]