تولید ناب
From Wikipedia, the free encyclopedia
تولید ناب (به انگلیسی: Lean manufacturing) یک روش تولید است که هدف اصلی آن کاهش زمان در سیستم تولید و همچنین کاهش زمان پاسخگویی تامینکنندگان به مشتریان است. تولید ناب ارتباط نزدیکی با مفهوم دیگری به نام تولید به موقع (just-in-time manufacturing) دارد. تولید به موقع تلاش میکند تولید را با تقاضا موازنه کند؛ به این صورت که فقط برای کالاهایی که ثبت سفارش شدهاست عرضه انجام میدهد و بر روی راندمان و بهرهوری و کاهش «ضایعات» تمرکز میکند. تولید ناب نیز رویکرد تولید بهموقع را اتخاذ میکند و علاوه بر آن بر روی مواردی از قبیل کاهش زمانهای چرخه، جریان مواد و ساخت با حذف بیشتر فعالیتهایی که هیچ ارزشی برای مشتری ایجاد نمیکنند، تمرکز میکند.[1] تولید ناب افرادی که خارج از فرایند تولید، مانند بازاریابی و خدمات مشتری کار میکنند را نیز شامل میشود.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/fa/7/76/Taiichi_Ohno.jpeg)
تولید ناب به ویژه با مدل عملیاتی که در دهههای ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ پس از جنگ توسط شرکت خودروسازی ژاپنی تویوتا به نام «روش تویوتا» یا «سیستم تولید تویوتا» (TPS) اجرا شد،[2][3] مرتبط است. سیستم تویوتا بر روی دو ستون، یعنی ۱- مدیریت موجودی به موقع و ۲-کنترل کیفیت خودکار بنا شدهاست. هفت «ضایعاتی» که اولین بار توسط شیگئو شینگو، مهندسی از شرکت تویوتا فرموله شد، شامل موارد زیر است:[4]
- ضایعات مرتبط با موجودی اضافی مواد خام و کالاهای نهایی،
- ضایعات مرتبط با تولید بیش از حد (تولید بیش از آنچه اکنون نیاز است)،
- پردازش بیش از حد (فرآوری یا ساخت قطعات فراتر از حد استاندارد مورد انتظار مشتری)،
- ضایعات و اتلافات مرتبط با حمل و نقل (جابجایی غیرضروری افراد و کالاها در داخل سیستم)،
- اتلاف حرکت (مکانیزه کردن یا اتوماسیون قبل از بهبود روش)،
- ضایعات انتظار (دورههای کاری غیرفعال به دلیل صفهای کار)،
- ضایعات تولید محصولات معیوب (بازکاری برای رفع عیوب قابل اجتناب در محصولات و فرایندها).