تقویتکننده الکترونیکی
From Wikipedia, the free encyclopedia
تقویتکنندهٔ الکترونیکی یا سادهتر، تقویتکننده، که به آن آمپلیفایر (به انگلیسی: Amplifier) نیز میگویند، مدار یا سیستمی برای تقویت دامنه یا توان سیگنال است. تقویتکننده باید شکل سیگنال را تا جای ممکن حفظ کرده و آن را بههم نریزد و اصطلاحاً سیگنال را دچار اِعوِجاج نکند.[1]
تقویتکنندگی یک تقویتکننده را با بهره آن میسنجند. بهره، نسبت ولتاژ، جریان یا توان خروجی، به ورودیست. تقویتکننده، مداری است که بهره آن بزرگتر از یک است.[2][3][4]
تقویتکننده، یکی از اساسیترین واحدها در مهندسی الکترونیک است. کاربرد تقویتکنندهها بسیار گستردهاست و آنها انواع فراوانی دارند. تقریباً در همه کاربردهایی که در آنها، عملیات یا پردازشی روی سیگنال اجرا میشود، دستکم یک بار تقویت سیگنال لازم است؛ از تقویتکنندهها برای تقویت صدا در سازهایی مانند گیتار برقی، برای تقویت سیگنال دریافتشده در یک گیرنده رادیویی، یا برای تقویت صدا در دستگاههای پخش خانگی و خودرو، و ... استفاده میشود.