تراست (حقوق)
From Wikipedia, the free encyclopedia
تراست نهادی در نظام حقوقی کامن لا است که در آن شخصی به عنوان تشکیلدهندهٔ تراست اموالی را به یک یا چند شخص دیگر موسوم به تراستی[یادداشت 1] سپرده و شرط میکند که این اموال به نفع یک یا چند شخص دیگر اداره شود. تراست در کشورهای پیرو نظام حقوقی کامن لا دیده میشود و به ویژه در انگلستان ترکیبی بسیار معمول است که از آفریدههای اصل «انصاف» بهشمار میرود و نقشی کلیدی در نظام حقوق کامن لا یافتهاست. برخی از کشورهای پیرو حقوق رومی-ژرمنی نیز که چنین مفهومی را در نظام حقوقی خود ندارند، بر اساس کنوانسیون تراست لاهه (۱۹۸۵) پذیرفتهاند که آن را به رسمیت بشناسند.[1]
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6f/Eo-scale2.png/220px-Eo-scale2.png)
کیتون تراست را این چنین تعریف کردهاست:
تراست عبارت است از رابطهای که در جایی ناشی میشود که شخصی که تراستی نامیده میشود، به لحاظ انصافی ملزم به اداره مالی منقول یا غیرمنقول، به نفع اشخاصی (از جمله خود) یا اهدافی که قانوناً مجازند، میشود، به نوعی که نفع واقعی مال نه به امین که به ذینفعها یا سایر اهداف تراست، میرسد. یا به عبارت دیگر، تراست عبارت از رابطهای است که از این طریق مالک، مالکیت مالش را به نفع بعضی از اشخاص -که خود نیز ممکن است از آنها باشد- یا برای اهدافی که مورد تأیید قانون باشد نگه میدارد در این صورت منافع حاصله از مال، به منتفعان یا سایر افراد ذینفع تعلق خواهد گرفت.[2]
تحلیل تراست بر اساس مفاهیم موجود در نظام حقوق مدون بسیار دشوار است. هرچند در نظر اول تراستی به نمایندهای شباهت دارد که به جانشینی از اشخاص ذینفع اموال را اداره میکند اما تحلیل آن بر پایه نمایندگی به کلی اشتباه است و موجب میشود تا بعضی از وضعیتهای آن بهکلی غیرقابل توجیه شود. در واقع تراستی مالک واقعی و قانونی اموال است. او حتی میتواند اموال را بفروشد یا ببخشد. با این حال مالکیت او بر اموال مورد تراست کامل و مطلق نیست. این اموال توسط طلبکاران او قابل توقیف نیست و به ورثه او هم به ارث نمیرسد. موقعیت تراست را میتوان نوعی تجزیهٔ مالکیت نامید که در آن تراستی مالک قانونی و ذینفع تراست مالک انصافی نامیده میشود.