تبرج
From Wikipedia, the free encyclopedia
تَبَرُّج در اسلام غالباً به معنای جلوهگری آمدهاست؛ بدینگونه که زن خود را از بالای برج (ساختمان)، متبرّج (جلوهگر) میسازد.[1][2][3] زنان عرب قبل از اسلام عادت داشتند از درون خانه و در برابر پنجرهها و درها اندام برهنهٔ خود را برای رهگذران جلوهگر سازند.[4] تَبَرُّج به معنای «با تکبر و تبختر راه رفتن» نیز نقل شدهاست.[5][6][7][8] با این همه، سید محمدحسین طباطبایی معنای گسترده و موسّعی از «جلوهگری» را دربارهٔ تبرّج منظور میدارد و در تفسیر المیزان مینویسد:
کلمهٔ تَبَرُّج به معنای ظاهر شدن در برابرِ مردم است، همانطور که برجِ قلعه برای همه هویداست.[9]