تأخیر شاپیرو
From Wikipedia, the free encyclopedia
تأخیر شاپیرو یا تأخیر زمانی گرانشی که پس از اروین شاپیرو نامگذاری شدهاست، پدیدهای است که موجب میشود سرعت نور هنگام عبور از کنار یک جرم بزرگ، برای ناظر دوردست کمتر به نظر برسد. این پدیده با نسبیت عام سازگار است و یکی از چهار آزمون کلاسیک این نظریه در منظومهٔ خورشیدی میباشد. این اثر برخلاف برخی اثرات دیگر مانند انتقال به سرخ گرانشی و خمشدن نور در نزدیکی میدانهای گرانشی، در زمان ارائهٔ نسبیت عام در ۱۹۱۶ پیشبینی نشد و حدود ۵۰ سال بعد در ۱۹۶۴ توسط اروین شاپیرو مطرح گردید.[1]
این تأخیر بارها در منظومهٔ خورشیدی، برای مثال با استفاده از سیگنالهای راداری به سمت سیارهٔ زهره در هنگام حضور و عدم حضور یک جرم بزرگ در کنار مسیر سیگنال اندازیگیری شدهاست.[2]