بیگنشینهای آناتولیایی
From Wikipedia, the free encyclopedia
ملوک الطوائف ترکمن در آسیای کوچک (ترکی استانبولی: Anadolu beylikleri، انگلیسی: Anatolian beyliks) دولتهای خودمختار محلی در آسیای کوچک بودند که از بزرگ خود فرمان میبردند. این دوره در پایان سده یازدهم میلادی آغاز شد و با فروپاشی فرمانروائی سلجوقیان روم در نیمه دوم سده سیزده شتاب گرفت.
یکی از بیلیکها (بیگنشینها)، عثمان بیک از قبیله قایی از تُرکان اوغوز،[1] از پایتختش در بورسا، اواخر قرن پانزدهم با فتح سایر مناطق آناتولی، بیگنشینها را به پایان رساند و به امپراتوری عثمانی تبدیل شد.
کلمه «بِیلیک» (Beylik) واژهای تُرکی و به معنی قلمرو تحت حاکمیت یک «بیگ» است که آن را معادل واژه «لُرد» (Lord) در سایر جوامع اروپایی میدانند.[2]