بوگس
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
«بوگس» یک فرمانده رسمی و نظامی پارسی بود که به عنوان فرماندار («هیپارکوس») ایون در تراکیه (ساتراپی اسکودرا هخامنشی) در دوران حکومت خشایارشای یکم (۴۸۶–۴۶۵ پ. م) خدمت می‌کرد.[1][2][3] به گفته هرودوت، به دنبال شکست‌های ایرانیان در نبرد پلاته و نبرد میکال، بوگس از ترک ایون خودداری کرد که در سال ۴۷۶/۵ پ. م، توسط آتنی‌ها به رهبری کیمون (پسر میلتیاد) محاصره شد.[1][4][5] هنگامی که شاید می‌توانست شهر را تسلیم کند و با خیال راحت بیرون بیاید، بوگس تصمیم گرفت تا آخرین لحظه مقاومت کند، زیرا می‌خواست از ذلت اسیر شدن به دست دشمن پرهیز کند.[1][1][4] هنگامی که آذوقه شهر در طول محاصره طولانی مدت به پایان رسید، بوگس آتش بزرگی برپا کرد، همسر، فرزندان، صیغه‌ها و خدمتکاران خود را کشت و آنها را در آتش انداخت.[1][4] او سپس تمام قطعات نقره و طلا را که در شهر ذخیره شده بود جمع‌آوری کرد و آنها را به رود استروما انداخت.[1][4] سپس خود را در آتش انداخت.[1][4] بوگس به خاطر شجاعت و وفاداری‌اش توسط خشایارشا یکم مورد احترام قرار گرفت، [6] و حتی خود هرودوت نیز با آن موافق بود .[7] هنگامی که هرودوت تاریخ خود را در نیمه دوم قرن پنجم پیش از میلاد نوشت، بوگس هنوز توسط ایرانیان به دلیل اعمالش مورد ستایش قرار می‌گرفت.[6] فرزندان بوگس که در قلمروی شاهنشاهی هخامنشی جان سالم به در بردند نیز توسط خشایارشا بسیار مورد احترام قرار گرفتند.[6]
