بجکم
From Wikipedia, the free encyclopedia
ابوالحسین بَجکَم ماکانی (عربی: أبو الحسین بجکم المکانی) که به بجکم یا بچکم معروف بود، فرماندهٔ نظامی ترک و از مقامات خلافت عباسی بود. بجکم سابقاً جزء غلمانان خاندان زیاری بود و پس از به قتل رساندن مرداویج زیاری در ۹۳۵ میلادی (۳۲۳ هجری)، به درگاه خلیفه پناه برد. در زمان تصدی پنج ساله خود در دربار خلافت در بغداد، به او عنوان امیرالامرا داده شد و توانست تسلط خود بر خلفا، راضی و المتقی، تحکیم نماید و به قدرت مطلق قلمرو ایشان تبدیل شود. بجکم در طول دوران حکومتش توسط مخالفان مختلفی از جمله امیرالامرا محمد بن رائق، حاکم بصره ابوعبدالله البریدی و خاندان آل بویه به چالش کشیده شد، اما او تا زمان مرگش موفق گردید کنترل مرزهایش را حفظ کند. او در سال ۹۴۱، مدت کوتاهی پس از به خلافت رسیدن متقی، توسط گروهی از کردها در جریان یک سفر شکار، به قتل رسید. بجکم هم به خاطر حکومت مستحکم و هم به خاطر حمایت از روشنفکران بغداد که به او احترام میگذاشتند و در مواردی با او دوست میشدند، شهرت داشت. مرگ او منجر به خلأ در قدرت مرکزی خلافت شد و در نتیجه، یک دورهٔ کوتاه بیثباتی و نزاع در بغداد رخ داد.
ابوالحسین بچکم ماکانی | |
---|---|
امیرالامرای خلافت عباسی | |
دوره مسئولیت سپتامبر ۹۳۸ – ۲۱ آوریل ۹۴۱ | |
پادشاه | راضی، متقی |
پس از | ابن رائق |
پیش از | کورانکیج |
اطلاعات شخصی | |
درگذشته | ۲۱ آوریل ۹۴۱ میلادی (برابر ۲۱ رجب ۳۲۹ قمری) |