ببرک کارمل
سیاستمدار افغانستانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
بَبرَک کارمَل سیاستمدار کمونیست افغانستان، نظریهپرداز[1] لنِنیست[2] و از اعضای کمیته مرکزی حزب دموکراتیک خلق افغانستان بود. وی ریاست شورای وزیران را بر عهده داشت و از سال ۱۹۷۹ تا سال ۱۹۸۶ رئیسجمهور افغانستان بود.
این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
بَبرَک کارمَل | |
---|---|
منشی عمومی کمیته مرکزی حزب دموکراتیک خلق افغانستان | |
دوره مسئولیت ۲۷ دسامبر ۱۹۷۹ – ۴ مه ۱۹۸۶ | |
پس از | حفیظالله امین |
پیش از | محمد نجیبالله |
چهارمین رئیسجمهور افغانستان ریاست هیئت رئیسه شورای انقلاب | |
دوره مسئولیت ۲۷ دسامبر ۱۹۷۹ – ۲۴ نوامبر ۱۹۸۶ | |
نخستوزیر | سلطانعلی کشتمند |
معاون رئیسجمهور | اسدالله سروری نوراحمد نور عبدالرشید آرین عبدالقادر گل آغا حاجیمحمد چمکنی |
پس از | حفیظالله امین |
پیش از | حاجیمحمد چمکنی |
ریاست شورای وزیران افغانستان نخستوزیر | |
دوره مسئولیت ۲۷ دسامبر ۱۹۷۹ – ۱۱ ژوئن ۱۹۸۱ | |
پس از | حفیظالله امین |
پیش از | سلطانعلی کشتمند |
معاون رئیسجمهور افغانستان نایب ریاست هیئت رئیسه شورای انقلاب | |
دوره مسئولیت ۱ مه ۱۹۷۸ – ژوئن ۱۹۷۸ | |
رئیسجمهور | نورمحمد ترهکی |
پس از | سید عبدالله |
پیش از | اسدالله سروری |
نماینده مردم کابل در دوازدهمین پارلمان افغانستان | |
دوره مسئولیت ۱۹۶۵ – ۱۹۷۳ | |
اطلاعات شخصی | |
زاده | سلطان حسین ۶ ژانویهٔ ۱۹۲۹ دهکدهٔ کمری، شرق کابل |
درگذشته | ۳ دسامبر ۱۹۹۶ (۶۷ سال) مسکو، روسیه |
ملیت | افغانستان |
حزب سیاسی | حزب دموکراتیک خلق افغانستان |
او سیاستمداری افغان بود که از ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۶ در دوران مداخلهٔ شوروی سومین رئیسجمهور جمهوری دموکراتیک افغانستان بود. پیش از این که رئیس دولت شود، یکی از مبارزین بزرگ چپ و انقلابی در صحنه سیاسی افغانستان بود. ببرک کارمل اصلاحات گستردهای را در برنامههای حزبی و نهادهای دولتی وارد کرد. کارمل سیاستهای تند حزب و دولت زیر رهبری حزب دموکراتیک خلق را تا حد زیادی ملایم کرد و برای نخستین بار مشارکت ملی در نهادهای دولتی را مطرح کرد و تا حدود زیادی آن را به اجرا گذاشت. زمینهای تقسیم شده میان کشاورزان و افراد بی زمین را پس گرفته و به صاحبان آنها واگذار کرد و دیدگاه حزب را دربارهٔ مذهب، جامعه و سیاست هم تغییر داد. کارمل هزاران زندانی سیاسی را از بند آزاد کرد. سیاستهای تند حزب دموکراتیک خلق در زمان نورمحمد ترهکی و حفیظالله امین با واکنشهای منفی مردم تا مرز شورش عمومی مواجه شد، هرچند حمایت غرب و کشورهای اسلامی هم از این شورش مؤثر بودهاست. در پیش گرفتن سیاست میانهرو توسط ببرک کارمل تا حدودی نتیجه فهم و آگاهی او از پیامدهای سیاست تند حزب در گذشته دانسته میشود. اما کارمل به دلیل این که با حمایت شوروی سابق و به ویژه پس از اشغال نظامی افغانستان توسط ارتش سرخ شوروی در ششم جدی/دی ۱۳۵۸، به قدرت رسید، اصلاحات او هم باعث کاهش شورش در کشور نشد.