بازداشت موقت
From Wikipedia, the free encyclopedia
بازداشت یا بازداشت موقت یکی از شدیدترین تصمیمهای مراجع کیفری برای متهم است. این تصمیم قبل از قضاوت دادگاه و بدون اثبات جرمِ متهم صورت میگیرد. در واقع، بازداشت بر اساس ادعای ثابت نشده صورت میگیرد. در بازداشت موقت آزادی متهم گرفته میشود و او را در مکانی که از حقوق و آزادیهای متعارف برخوردار نباشد، حبس میکنند.[2]
کارکرد اصلی آن، جلوگیری از خطرات احتمالیِ ناشی از آزادی متهم و فرار او است و از این نظر، کارکردی مشابه صدور قرار وثیقه، کفالت یا ممنوعیت خروج متهم از حوزه قضایی یا خروج از کشور دارد.[2]