بارهنگ
From Wikipedia, the free encyclopedia
بارهنگ (در متون طب سنتی ذنب الفار که لسان الحمل باشد و بارتنگ که گویا نام هندی آن است) (نام علمی: Plantago major L) گیاه چندسالهای از خانوادهٔ بارهنگیان است. بارهنگ گیاهی با بن و ریشهای کوتاه است. ساقهٔ آن به طول ۷۰–۱۰ سانتیمتر، متعدد ایستاده یا خیزان، فاقد شیار، مساوی یا کمی بلندتر از برگها است. برگهای آن تماماً طوقهای، تخممرغی پهن با ۹–۳ رگبرگ قوی و برجسته، کامل یا در حاشیه سینوسی، بی کرک یا کرکپوش، دارای دمبرگ نسبتاً بلند.
بارهنگ | |
---|---|
وضعیت حفاظت | |
ردهبندی علمی | |
فرمانرو: | گیاهان |
کلاد: | نهاندانگان |
کلاد: | دولپهایهای نو |
کلاد: | گلستارهداران |
راسته: | نعناسانان |
تیره: | Plantaginaceae |
سرده: | Plantago |
گونه: | P. major |
نام دوبخشی | |
Plantago major L. | |
گلها سبز متمایل به قهوهای، کوچک مجتمع در خوشههای دراز استوانهای. موسم گلدهی گیاه اردیبهشت تا شهریورماه است. دانههای این گیاه تیرهرنگ، کوچک و تخممرغی شکل و در میوهای پوستینه که به صورت کپسول تخممرغی بوده و دارای ۲ خانه و محتوی ۸–۴ دانهاست قرار دارند. دانهها را از اواسط فصل بهار به بعد جمعآوری مینمایند.
«Plantain» یک نام هند و اروپایی به معنای «داروی زندگی» است. تحقیقات اخیر نشان میدهند که این نام نمیتواند چیزی دور از حقیقت باشد. بارهنگ گیاهی دائمی است که تصور میشود از اروپا و آسیا نشئت گرفته و اکنون در تمام دنیا کشت میشود.[2]