![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/01/Internet_of_things_signed_by_the_author.jpg/640px-Internet_of_things_signed_by_the_author.jpg&w=640&q=50)
اینترنت اشیاء
پیشنهاد ساختار مشابه اینترنت که اشیاء فیزیکی روزمره را به هم متصل می کند و همزمان در حال تعامل هستند / From Wikipedia, the free encyclopedia
اینترنت اشیاء[1][2][3] یا اینترنت چیزها بهاختصار IoT (به انگلیسی: Internet of Things) گفته می شود.[4][5] اینترنت اشیاء بیانگر ارتباط از طریق اینترنت یا شبکههای ارتباطی دیگر، بین یک وسیله (یا همان شیء) دارای تکنولوژیهایی مانند حسگر، توان پردازش، نرمافزار و غیر آن، با دیگر وسایل و سیستمها است.
این نوشتار به ویراستاری نیاز دارد. لطفاً تا جایی که ممکن است آن را از نظر دستور زبان، شیوه نگارش، املا و انشا بهتر کنید. |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/01/Internet_of_things_signed_by_the_author.jpg/640px-Internet_of_things_signed_by_the_author.jpg)
اینترنت اشیاء بر پایۀ حوزههای مختلف مهندسی شامل مهندسی مخابرات، مهندسی الکترونیک و علوم رایانه استوار است. عبارت «اینترنت اشیاء» بهنوعی یک نام اشتباه است، زیرا الزامی برای استفاده از شبکۀ اینترنت در وسایل نبوده و هر شبکۀ دیگری برای این منظور میتواند بهکار گرفته شود.
مفهوم اینترنت اشیا میتواند به سادگی ارتباط یک گوشی هوشمند با یک اجاق گاز در منزل باشد یا به پیچیدگی نظارت بر زیرساختهای شهری و ترافیکی. بسیاری از وسایل روزمرۀ زندگی ازجمله ماشین لباسشویی، یخچال، تلویزیون، مایکروویو و سایر لوازم الکترونیکی و حتی پوشاک میتوانند از شبکۀ اینترنت اشیا استفاده کنند.[6] این فناوری میتواند به مصرفکنندگان٬ خدمات گوناگونی ارائه کند. برای نمونه از کاربردهای آن میتوان به کنترل برخی از وسیلهها از راه دور، مطلع شدن از شرایط محیطی خانه و غیره اشاره کرد.[7]
اتحادیۀ بینالمللی مخابرات، اینترنت اشیا را اینگونه توصیف کردهاست:
«زیرساختی جهانی برای جامعه اطلاعاتی که بر اساس فناوریهای ارتباطی و اطلاعاتی دارای قابلیت تعاملپذیری ایجاد شده و رو به رشد از طریق اتصال (فیزیکی و مجازی) اشیاء خدمات پیشرفتهای را ممکن میسازد.»[8]
طبق رهنمودهای اتحادیه بینالمللی مخابرات «شیء» در عبارت اینترنت چیزها به یک جسم (چیزی که حجم اشغال کردهاست) یا داده و اطلاعات مجازی اشاره دارد که قابلیت شناسایی شدن و یکپارچه شدن با شبکههای ارتباطی را دارا است.[8]
اینترنت اجازه میدهد تا اشیاء در سراسر زیرساختهای شبکهی موجود،[9] از راه دور کنترل شوند (مانند خانه هوشمند) و همچنین فرصتی برای ادغام مستقیم جهان فیزیکی به سیستمهای مبتنی بر رایانه ایجاد کردهاست و علاوه بر کاهش دخالت انسان، منجر به بهبود بهرهوری، دقت و سود اقتصادی شدهاست (مانند ربات خانگی).[10] هنگامی که اینترنت با گیرندهها و محرکها تکمیل شود، به یک فناوری نمونه از کلاس جامع سیستمهای (سایبری/فیزیکی) تبدیل میشود که شامل فناوریهایی مانند شبکههای هوشمند، نیروگاه مجازی، خانههای هوشمند، حملونقل هوشمند و شهرهای هوشمند است.
هر چیز منحصر به فردی که از طریق دستگاههای محاسباتی جاسازی شده قابل شناسایی باشد، امکان همکاری در زیرساخت اینترنت را فراهم میکند. کارشناسان تخمین میزنند که اینترنت اشیاء حدود چهل و یک میلیارد شی (دستگاه مختلف) را تا سال ۲۰۲۵ در برخواهد داشت؛[11] همچنین انتظار میرود که اتصال پیشرفته از دستگاهها، سیستمها و خدماتی را که فراتر از ارتباطهای ماشین به ماشین (M2M) باشد ارائه کرده و انواع شیوهنامهها، دامنهها و برنامههای کاربردی را پوشش دهد.[12] پیشبینی میشود که اتصال این دستگاهها به اتوماسیون تقریباً در تمامی زمینهها مفید و کاربردی باشد.[13] همچنین برنامههای کاربردی پیشرفتهتری مانند شبکه هوشمند را ایجاد، و مناطقی مانند شهرهای هوشمند را گسترش میدهند.[14]