ایجاز
From Wikipedia, the free encyclopedia
ایجاز یعنی تلخیص و پیراستن شعر و نثر از حواشی و زوائد، به طوری که، بیشترین توان بیان[1] در عین داشتن کمترین تعداد کلمات، ابیات و جملات حاصل آید.
فهم مخاطبان از اشعار و متون موجز، درجات مختلفی داشته، از مرتبهٔ ساده شروع میشود، و به لایهها و اعماق چندگانه معنایی میرسد. تعداد، جهات، و عمق لایههای قابل ادراک به آموختهها، تجربیات، حالات، و ذخائر ذهنی شخص بستگی پیدا میکند.