ایالت چو
From Wikipedia, the free encyclopedia
چو (به چینی: 楚)؛[1][2] یک ایالت خراجگزار دودمان ژو در چین باستان بود. نخستین فرمانروای آنها پادشاه وو چو در آغاز سده هشتم پیش از میلاد بود. چو در جنوب سرزمین تصلی ژو قرار داشت و در طول دوره بهار و پاییز دوام آورد. در پایان دوره ایالتهای جنگطلب، در سال ۲۲۳ پ. م طی جنگهای یکپارچگی چین توسط چین نابود شد.
چو 楚 *S-r̥aʔ چو | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
۱۰۳۰ پیش از میلاد–۲۲۳ پیش از میلاد | |||||||
چو (楚) ح. ۳۵۰ پیش از میلاد | |||||||
وضعیت |
| ||||||
پایتخت | دانیانگ (۱۰۳۰-۶۸۰ پ. م) یینگ (۶۸۰-۲۷۸ پ. م) چن (۲۷۸-۲۴۱ پ. م) شوچون (۲۴۱-۲۲۴ پ. م) پنگچنگ | ||||||
دین(ها) | ادیان سنتی چینی نیاپرستی | ||||||
حکومت | پادشاهی | ||||||
دوره تاریخی | دودمان ژو | ||||||
• توسط شیونگ یی بنیانگذاری شد | ۱۰۳۰ پیش از میلاد | ||||||
• اعلان پادشاهی توسط شیونگ تونگ | ۷۰۶ یا ۷۰۳ پیش از میلاد | ||||||
• توسط چین فتح شد | ۲۲۳ پیش از میلاد | ||||||
واحد پول | سکه باستانی چینی | ||||||
|
چو که با نامهای جینگ (荆) و جینگچو (荆楚) نیز شناخته میشود، بیشتر استانهای امروزی هوبئی و هونان، همراه با بخشهایی از چونگکینگ، گوئیژو، هنان، آنهوئی، جیانگشی، جیانگسو، ججیانگ و شانگهای را شامل میشد. برای بیش از ۴۰۰ سال، دانیانگ[3] در محل تلاقی رودخانههای دان و شی[4][5] و در نزدیکی شهرستان شیچوان امروزی پایتخت چو بود، ولی بعدها پایتخت به یینگ منتقل شد. خاندان چو در ابتدا نام طایفهای نای (嬭) را داشتند که بعدها می (芈) نوشته شد. آنها همچنین نام نسب یان (酓) را داشتند که بعداً شیونگ (熊) نوشته شد.[6][7]