![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/81/Katha_Upanishad_1.1.1_to_1.1.3_verses%252C_Krishna_Yajurveda.jpg/640px-Katha_Upanishad_1.1.1_to_1.1.3_verses%252C_Krishna_Yajurveda.jpg&w=640&q=50)
اوپانیشاد کته
From Wikipedia, the free encyclopedia
اوپانیشاد کته (سانسکریت: कठोपनिषद् or कठ उपनिषद्) (Kaṭhopaniṣad) یکی از اوپانیشادهای اصیل (موکیا) است که در هشت فصل کوتاهی که در پایان مکتب کته یاجوروردای کریشنا آمدهاست.[1][2] این اوپانیشاد که با عنوان اوپانیشاد کتهکه نیز شناخته میشود بین ۱۰۸ اوپانیشاد موکتیکا در شماره ۳ آمدهاست.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/81/Katha_Upanishad_1.1.1_to_1.1.3_verses%2C_Krishna_Yajurveda.jpg/640px-Katha_Upanishad_1.1.1_to_1.1.3_verses%2C_Krishna_Yajurveda.jpg)
اوپانیشاد کته شامل دو فصل (آدهیایا) است که هر کدام به سه قسمت تقسیم شدهاست. آدهیایای اول به نظر از آدهیایای دوم قدیمیتر است.[2] این اوپانیشاد روایتگر داستان اساطیری پسری کوچک به نام ناچیکتا است که فرزند عالمی به نام واجاسراواسا است. او یما (خدای هندی مرگ) را ملاقات میکند و گفتگوی آنها به بحث دربارهٔ طبیعت انسان، دانش، آتمن (روح، خویش) و چرخهشکنی (آزادی) میکشد.
تاریخ تألیف اوپانیشاد کته معلوم نیست و محل مناقشه محققان است. محققان بودایی بر آنند که این متن بعد از متون بودایی (قرن پنجم پ. م) تألیف شدهاست،[3] و محققان هندو میگویند که این متن پیش از بودا و در حدود ۸۰۰ پ.م. تألیف شدهاست.[4]