انزوای اجتماعی
From Wikipedia, the free encyclopedia
انزوای اجتماعی وضعیت عدم ارتباط کامل یا تقریباً کامل بین یک فرد و جامعه است. این وضعیت با تنهایی متفاوت است که نشان دهندهٔ عدم تماس موقّت و غیرارادی با انسانهای دیگر جهان است. انزوای اجتماعی ممکن است معضلی برای افراد در هر سنی باشد، هر چند احتمال اینکه علائم بر اساس گروه سنی متفاوت باشد، وجود دارد.[1]
انزوای اجتماعی در هر دو موردِ موقّت و برای کسانی که چرخهٔ ایزوله شدن مادامالعمر دارند دارای ویژگیهای مشابه است. انواع انزوای اجتماعی شامل ماندن در خانه برای مدت طولانی، عدم ارتباط با خانواده، آشنایان یا دوستان و/یا جلوگیری از بروز هرگونه تماس با انسانهای دیگر در هنگام بروز این فرصتها میباشد.