اندیمشک
شهری در استان خوزستان، ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
اَندیمِشک یکی از شهرهای لر نشین استان خوزستان و مرکز شهرستان اندیمشک است راهآهن این شهر به عنوان مرکز کل ناحیه راهآهن زاگرس و از نقاط حساس راهآهن تهران-جنوب بهشمار میآید.[4][5]
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
اَندیمِشک | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | خوزستان |
شهرستان | اندیمشک |
بخش | مرکزی |
نام(های) پیشین | اریترین، کنزت اندیمش، لور، صالح آباد[1] |
سال شهرشدن | ۱۳۰۵ |
مردم | |
جمعیت | ۱۷۶۴۳۰ نفر[2] |
جغرافیای طبیعی | |
ارتفاع | ۱۷۶ متر[3] |
اطلاعات شهری | |
شهردار | رضا شریفیفر |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۶۱ |
وبگاه | |
شناسهٔ ملی خودرو | ایران ۲۴م ایران ۳۴س |
کد آماری | ۱۲۷۱ |
اندیمشک در کنار خرابههای شهر قدیم «لور» ساخته شدهاست. لور شهری آباد بوده که مورخان نیز از آن نام بردهاند، اما به مرور از آبادی آن کاسته شدهاست. تاریخ نگارانی همچون اصطخری و … در نوشتههای خود به این شهر اشاره کرده و آن را شهری آباد خواندهاند.
معروف گشت و در دوره حکومت رضاشاه پهلوی و مقارن با احداث راهآهن در ایران، در مجاورت قلعه لور، ایستگاه راهآهن اندیمشک بنا نهاده شد که به تدریج با آغاز ساختمانسازی در اطراف آن، اندیمشک رو به گسترش نهاد. شرکت جنرال موتورز آمریکا نیز در همین زمان شعبهای از کارخانه اتومبیلسازی نظامی خود را در این شهر تأسیس نمود.[6]در اهمییت این کارخانه که صدها نیرو در آن شبانه روز مشغول مونتاژ خودرو بودند همین بس که بدانیم در منابع تاریخی ارتش آمریکا از اندیمشک به عنوان “دیترویت کوچولو” نام می برند چرا که در آن زمان شهر دیترویت در آمریکا مرکز عمده خودرو سازی به شمار می آمد.[7]
در دوره پهلوی دوم با ورود شرکتهای متعدد داخلی و خارجی، اندیمشک به شهری صنعتی بدل گشت و بدین ترتیب میزبان هزاران نفر از پزشکان، مهندسان، کارمندان و کارگران داخلی و خارجی گردید. در این دوران بود که اندیمشک راه گسترش و پیشرفت را پیمود. شهر اندیمشک از نظر موقعیت راههای ترانزیت اصلی و مرکزی در قسمت بسیار مهمی میباشد، زیرا تنها شهری است که استان خوزستان، لرستان، ایلام و کرمانشاه را به هم ارتباط میدهد. در سمت شمال شرقی شهر، دشتی بایر است که از قدیم مردم به آن لور گفتهاند. این شهر راه ارتباط با شوش و انشان بود که از دیرباز بسیار با اهمیت بودهاست. این شهر یکی از مراکز عمده تجمع گویشوران زبان لری بالاگریوهای است.[8]