حمله انتحاری
حملهای که در آن شخص حملهکننده میداند که خواهد مرد / From Wikipedia, the free encyclopedia
عملیات انتحاری یا حمله انتحاری نوعی خودکشی[1] عقیدتی به قصد دیگرکشی و صدمه زدن به خود و دشمن است. در این نوع از خودکشی فرد مرگ خود را قبول میکند و دست به طراحی و اجرای یک برنامه تخریبی میزند که طی آن خود را وسیله آسیب زدن و نابودی دشمن میکند و با این کار خودش را فدای کشورش و اعتقاداتش میکند، مانند خلبانان کامیکازه در جنگ جهانی دوم و حسین فهمیده در جنگ ایران و عراق.
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
حملهٔ انتحاری با دیگر انواع خودکشی بسیار متفاوت است. علیرغم خودکشی که عمدتاً به علت ناامیدی و اختلالهای روانی و دیگر عوامل انجام میشود،[2] عامل حمله انتحاری دارای هدفیست که عمدتاً ریشه اعتقادی دارد و در نهایت منجر به مرگ خودش و دیگران شود. حملههای انتحاری نسبت به دیگر حملههای تروریستی مرگبار و مخرب تر است زیرا میتوانند اسلحه خود را به راحتی پنهان نمایند، در لحظه حمله را شروع کنند و نیازی برای نجات و فرار ندارند.
حملهٔ انتحاری در طول تاریخ بسیار کم به وقوع پیوسته، از سال ۱۹۴۵ تا سپتامبر ۲۰۱۵، ۴٬۸۱۴ حمله انتحاری در بیش از ۴۰ کشور جهان به وقوع پیوسته که باعث مرگ بیش از ۴۵ هزار نفر شدهاست، همچنین نرخ عملیات انتحاری رشدی صعودی داشته که در دهه ۸۰ میلادی سالانه میانگین ۳ بار در سال، در دهه ۹۰میلادی به ماهی یک بار، در سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۳ هر هفته یک بار و از ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۵ روزی یک بار اتفاق افتادهاست. به عنوان نمونه از این عملیات میتوان از حادثهٔ پرل هاربر نام برد. امروزه این اقدام بسیار شایع شده و بیشتر رخ میدهد. بزرگترین نمونهٔ امروزی آن را میتوان حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ آمریکا دانست که طی آن ۱۹ حملهگر انتحاری کنترل چهار فروند هواپیمای مسافربری را در اختیار گرفتند و آنها را به برجهای دوقلوی مرکز تجارت جهانی نیویورک و ساختمان وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) کوبیدند و جان ۲۹۷۳ نفر را گرفتند. حمله انتحاری متروی لندن، حملات انتحاری فلسطینیها علیه اسرائیل، حملات نیروهای گروه تروریستی طالبان علیه مردم، نیروهای نظامی و دولتی افغانستان، حملات علیه تجمعات مردمی و صاحب منصبان در پاکستان و برخی حملات نیروی مقاومت عراق ضد ارتش آمریکا را میتوان به عنوان نمونههای دیگر حملات انتحاری نام برد.