انتان لاوی
موسیقیدان و نویسنده آمریکایی، پایهگذار کلیسای شیطان / From Wikipedia, the free encyclopedia
اَنتان زندر لاوی (انگلیسی: Anton Szandor LaVey) با نام شناسنامهای هوارد استنتون لوی (انگلیسی: Howard Stanton Levey؛ ۱۱ آوریل ۱۹۳۰ – ۲۹ اکتبر ۱۹۹۷) نویسنده، رهبر دینی، موسیقیدان آمریکایی و بنیانگذار شیطانگرایی لاویایی[persian-alpha 1] بود.
انتان لاوی | |
---|---|
نام هنگام تولد | هوارد استنتون لوی |
زادهٔ | ۱۱ آوریل ۱۹۳۰ شیکاگو، ایلینوی، ایالات متحده آمریکا |
درگذشت | ۲۹ اکتبر ۱۹۹۷ (۶۷ سال) سان فرانسیسکو، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا |
علت مرگ | ادم ریه |
تحصیلات | دبیرستان |
پیشه |
|
سالهای فعالیت | ۱۹۶۶–۱۹۹۷ |
شناختهشده برای | انجیل شیطانی کلیسای شیطان شیطانگرایی لاویایی |
همسر(ها) | کارول لنسینگ (ا. ۱۹۵۱–ج. ۱۹۶۰) |
شریک(های) زندگی | داین هگارتی (۱۹۶۰–۱۹۸۵) بلانچ بارتون (۱۹۸۵–۱۹۹۷) |
فرزندان | کارلا ماریتزا لاوی زینا گالاتیا لاوی سِیطن زرکسیس کارنکی لاوی |
والدین | مایکل جوزف لوی (پدر) گرترود آگوستا کولترن (مادر) |
امضاء | |
بسیاری از جزئیات سالهای اول زندگی لاوی، مورد مناقشه یا ناشناخته است. سالهای کودکی و نوجوانی او در سان فرانسیسکو سپری شد. انتان در نوجوانی ترک تحصیل کرد تا وارد سیرک شود و بعد از آن برای مدتی در دایرهٔ جنائی پلیس مشغول به کار بود. او در ۲۱ سالگی ازدواج کرد؛ اما ازدواجی که کمتر از یک دهه دوام داشت و پس از آن به طلاق انجامید. رابطه بعدیاش با داین هگارتی نیز طی سالیان طولانی نتوانست موفقیتآمیز باشد و اما سومین و آخرین همراه زندگیاش بلانچ بارتون بود که تا آخرین شب زندگی انتان، در کنار او ماند. انتان لاوی – که از سالها قبل به تب روماتیسمی مبتلا بود – پس از ۳۱ سال مدیریت کلیسای شیطان و در ۶۷ سالگی، بر اثر بیماری ادم ریه درگذشت. مرگ او در یک بیمارستان با مدیریت کاتولیکها رخ داد و ابهامات و شایعاتی را نیز با خود بههمراه داشت.
لاوی پایهگذار دین شیطانگرایی لاویایی بود که اساس آن را مادهباوری، فردگرایی، عینیتگرایی، داروینیسم اجتماعی، خودپرستی عقلایی، عشق به زندگی و لذتگرایی متعادل (بر مبنای اپیکوریسم)، با رویکرد به نسبیگرایی اخلاقی تشکیل میدهد. او همچنین بنیانگذار کلیسای شیطان و نویسندهٔ کتابهایی همچون: انجیل شیطانی، جادوگر شیطانی و آیین شیطانی بود. شخصیت و دیدگاههایش موضوع مقالههای متعددی در نشریات مختلف، از جمله، نیوزویک، تایم، لوک و مککالز[persian-alpha 2] بود. دو زندگینامه دربارهٔ لاوی نوشته شدهاست: انتقامجوی شیطان[persian-alpha 3] نوشته بارتون ایچ ولف[persian-alpha 4] که در ۱۹۷۴ انتشار یافت و زندگی خصوصی یک شیطانگرا[persian-alpha 5] به قلم بلانچ بارتون که جلد اول آن در ۱۹۹۰ و جلد دوم آن در ۲۰۱۴ منتشر شد.
گرث جی مدوی[persian-alpha 6] روانشناس، تاریخنگار و علمِ غیبدان انگلیسی، انتان لاوی را «یک نمایشگر مادرزاد» توصیف کرده و جین لا فونتین[persian-alpha 7] انسانشناس و پژوهشگر انگلیسی، از او با عنوان «چهرهای رنگارنگ با جذابیتهای قابل توجه» نام بردهاست. همچنین محققان شیطانپرستی دانشگاه پرفکسنلد و جسپر آ. پیترسن،[persian-alpha 8] لاوی را بهعنوان نمادینترین چهرهٔ شیطانی جامعه توصیف کردند. لاوی بهدلیل بنیانگذاری کلیسای شیطان و شیطانگرایی لاویایی، لقبهایی همچون: «پدر شیطانگرایی»، «سنت پل شیطانگرایی»،[persian-alpha 9] «پاپ سیاه» و «شیطانیترین مرد جهان» نیز داشت.