الکترومغناطیس
علمی که به بررسی پدیدههای الکتریکی و مغناطیسی میپردازد / From Wikipedia, the free encyclopedia
الکترومغناطیس شاخهای از فیزیک است که به مطالعه پدیدههای الکتریکی و مغناطیسی و ارتباط این دو با هم میپردازد. نیروی الکترومغناطیسی یکی از چهار نیروی بنیادی طبیعت است (سه نیروی دیگر نیروی هستهای قوی، نیروی هستهای ضعیف و گرانش هستند). در نظریهٔ الکترومغناطیس این نیروها به وسیلهٔ میدانهای الکترومغناطیسی توصیف میشوند. الکترومغناطیس توصیفگر بیشتر پدیدههایی است (به جز گرانش) که در زندگی روزمره اتفاق میافتند. الکترومغناطیس همچنین نیروییست که الکترونها و پروتونها را در داخل اتمها کنار هم نگه میدارد. درحقیقت عامل همهٔ نیروهای درون مولکولی، نیروی الکترومغناطیسی است.
نیروی الکترومغناطیسی به دو صورت نیروی الکتریکی و نیروی مغناطیسی بروز میکند که دو جنبه از یک چیز (نیروی الکترومغناطیسی) هستند و از این رو ذاتاً به یکدیگر مربوطند. تغییر میدان الکتریکی، میدان مغناطیسی تولید میکند. همچنین تغییر میدان مغناطیسی، میدان الکتریکی تولید میکند. این اثر، القای الکترومغناطیسی نام دارد و اساس کار ژنراتورهای برق، موتورهای الکتریکی و ترانسفورماتورها است. میدان الکتریکی عامل چند پدیدهٔ معمول مانند پتانسیل الکتریکی (ولتاژ باتری) و جریان الکتریکی (جریان برق)، و میدان مغناطیسی عامل رانش و ربایش آهنرباها هستند. در الکترودینامیک کوانتومی، نیروی الکترومغناطیسی بین ذرات باردار را میتوان از طریق روش نمودارهای فاینمن محاسبه کرد که در آن فرض میشود که ذرات حامل (به نام فوتون مجازی) بین ذرات باردار مبادله میشود.
مفاهیم نظری الکترومغناطیس به نظریه نسبیت خاص آلبرت اینشتین در ۱۹۰۵ انجامید.