اقتصاد سنگاپور
مجموع دارایی های مالی و قدرت اقتصادی کشور سنگاپور / From Wikipedia, the free encyclopedia
سنگاپور یکی از موفقترین اقتصادهای بازار را دارد. اقتصاد این کشور در اصل بر پایه بازرگانی دریایی شکل گرفتهاست. سنگاپور در کنار کره جنوبی، هنگ کنگ و تایوان یکی از چهار ببر آسیا بهشمار میرود اما این کشور توانست سه رقیب خود را از لحاظ درآمد سرانه پشت سر بگذارد. رشد اقتصادی سنگاپور از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۹۵ بهطور میانگین سالانه ۶ درصد بود و باعث شد تا شیوه زندگی سنگاپوریها به شدت بهبود یابد.[1]
اقتصاد سنگاپور یکی از آزادترین،[2] مبدعترین،[3] رقابتیترین،[4] پویاترین[5] و تجارتپذیرترین[6] اقتصادهای دنیا است. شاخص آزادی اقتصادی در سال ۲۰۱۵ این کشور را در رده دوم جهانی قرار داده و در طول یک دهه گذشته، سنگاپور رده نخست شاخص آسانی انجام کسب و کار را داشتهاست.[7] این کشور از لحاظ شاخص احساس فساد در کنار نیوزیلند و کشورهای اسکاندیناوی همواره در رده سالمترین کشورها قرار داشتهاست.[8] در سال ۲۰۱۶ واحد اطلاعات مجله اکونومیست، برای سومین سال متوالی سنگاپور را به عنوان گرانترین شهر جهان ردهبندی کرد.[9][10]
چندین سال متوالی است که سه مؤسسه بزرگ رتبهبندی اعتباری دنیا (مشهور به Big three) سنگاپور را در میان اندک کشورهایی قرار دادهاند که رتبه اعتباری آنها AAA است.[11] همچنین سنگاپور تنها کشور آسیایی است که توانسته به چنین رتبهای دست یابد.[12] سنگاپور به خاطر موقعیت جغرافیایی، نیروی کار ماهر، مالیات پایین، زیربنای پیشرفته و برخورد قاطع با فساد توانسته مقدار بسیار زیادی سرمایهٔ خارجی جذب کند.[13] سنگاپور در میان کشورهای دنیا یازدهمین ذخیره ارزی خارجی را دارد[14] و توانسته یکی از بالاترین جایگاهها بر پایه شاخص سرانه سرمایهگذاری خالص بینالمللی را به دست آورد.[15][16] بیش از ۷۰۰۰ ابرشرکت چندملیتی از ایالات متحده، ژاپن و اروپا در سنگاپور فعال هستند. همچنین ۱۵۰۰ شرکت چینی و تقریباً همین تعداد شرکت هندی در سنگاپور مشغول فعالیت هستند. تقریباً ۴۴ درصد از نیروی کار سنگاپور از افراد غیرسنگاپوری تشکیل شدهاست.[17] این کشور توانسته بیش از ۱۰ قرارداد تجارت آزاد با کشورها و مناطق مختلف به امضا برساند. با وجود اقتصاد بازار در این کشور، فعالیت دولت سنگاپور هم سهم بسزایی در اقتصاد این کشور دارد به طوری که ۲۲٪ از تولید ناخالص داخلی را تشکیل میدهد.[18]
سنگاپور دومین سرمایهگذار بزرگ خارجی در هند است.[19] این کشور چهاردهمین صادرکننده و پانزدهمین واردکننده دنیا بهشمار میرود.[20][21]
سال | تولید ناخالص داخلی اسمی (میلیارد) |
تولید ناخالص داخلی اسمی سرانه |
تولید ناخالص داخلی واقعی (میلیارد) |
درآمد ناخالص ملی اسمی (میلیارد) |
درآمد ناخالص ملی اسمی سرانه |
ذخایر خارجی (میلیارد) |
نرخ میانگین برابری ارز (۱دلار آمریکا به دلار سنگاپور) |
---|---|---|---|---|---|---|---|
۲۰۱۱ | ۳۴۶٬۳۵۳ | ۶۶٬۸۱۶ | ۳۴۲٬۳۷۱ | ۳۳۸٬۴۵۲ | ۶۵٬۲۹۲ | ۳۷۳٬۹۶۰ | ۱٫۲۵۷۳ |
۲۰۱۲ | ۳۶۲٬۳۳۲ | ۶۸٬۲۰۵ | ۳۵۴٬۰۶۱ | ۳۵۱٬۷۶۵ | ۶۶٬۲۱۶ | ۳۲۴٬۰۸۱ | ۱٫۲۴۹۸ |
۲۰۱۳ | ۳۷۸٬۲۰۰ | ۷۰٬۰۴۷ | ۳۲۴٬۵۹۲ | ۳۶۶٬۶۱۸ | ۶۷٬۹۰۲ | ۳۴۴٬۷۲۹ | ۱٫۲۵۱۳ |
۲۰۱۴ | ۳۹۰٬۰۸۹ | ۷۱٬۳۱۸ | ۳۸۰٬۵۸۵ | ۳۷۸٬۳۲۹ | ۶۹٬۱۶۸ | ۳۴۰٬۴۳۸ | ۱٫۲۶۷۱ |
واحد پول سنگاپور دلار سنگاپور است که با نماد S$ نشان داده میشود و توسط بانک مرکزی این کشور چاپ میگردد.[30] پول این کشور از سال ۱۹۶۷ به واسطه رابطه نزدیکی که سنگاپور از گذشته با بروونئی داشته با دلار برونئی قابلیت تبادل دارد.[31] بانک مرکزی سنگاپور با استفاده از سیاستهای پولی باعث میشود که برابری نرخ دلار سنگاپور با سایر ارزها در یک محدوده تجاری اعلاننشده بالا یا پایین برود. این وضع با طرز عمل بسیاری از بانکهای مرکزی که با بهکارگیری نرخ سود اعمال سیاست میکنند متفاوت است.[32]