افضلالدین محمد بن حبیبالله ترکه اصفهانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
با افضلالدین محمد بن صدرالدین ترکه اصفهانی اشتباه نشود.
خواجه افضلالدین محمد بن حبیبالله ترکه اصفهانی، حکیم، قاضی، شاعر، فقیه و عارف قرن ۱۰ قمری، دوران صفوی، به «ترکه» مشهور و در اشعارش به «افضل» متخلص است. وی اهل اصفهان و اصالتاً اجدادش (آل ترکه[1]) از خجند ترکستان بوده است. وی از شاگردان مقدس اردبیلی بوده است. در دورهای قاضی القضاة اصفهان بوده است. نموذج العلوم (مشتمل بر فنون علوم هفتگانه و منطق و حکمت و هندسه و فقه و اصول) از آثار اوست. وی به سال ۹۹۱ق در ری درگذشت و همانجا دفن شد.[2]