استاندارد زندگی
From Wikipedia, the free encyclopedia
استاندارد زندگی (انگلیسی: Standard of living) به میزان دارایی، درجه راحتی، کالاهای مادی، و ضروریات در دسترس یک طبقه اجتماعی اقتصادی مشخص در یک شرایط خاص جغرافیائی، معمولاً یک کشور، گفته میشود. استاندارد زندگی شامل عوامل زیر است:
از قبیل درآمد، نوع و در دسترس بودن استخدام، اختلاف طبقاتی، درجه فقر، توان مالی تهیه مسکن و کیفیت آن، ساعات کار ضروری برای تهیه مایحتاج زندگی، تولید ناخالص داخلی، درجه تورم، مدت اوقات بیکاری در طول سال، درجه دسترسی به خدمات درمانی، در دسترس بودن آموزش و پرورش و کیفیت آن، امید به زندگی، وقوع بیماری، هزینه کالاها و سرویسها، زیرساختهای محیط، رشد اقتصاد ملی، ثبات سیاسی و اقتصادی، آزادیهای سیاسی و مذهبی، کیفیت محیط، آب و هوا و ایمنی. استاندارد زندگی پیوستگی نزدیکی به کیفیت زندگی دارد.[1]