From Wikipedia, the free encyclopedia
ارزیابی پرستاری (به انگلیسی: Nursing assessment) جمعآوری اطلاعات در مورد وضعیت فیزیولوژیکی، روان شناختی، معنوی، اقتصادی و سبک زندگی فرهنگی _اجتماعی یک بیمار است. ارزیابی، مرحله اول و از فرایند پرستاری محسوب میشود که در آن پرستار از نیازهای هر بیمار یک ارزیابی کامل و جامع دارد. هدف از این مرحله، شناسایی مشکلات واقعی یا بالقوه بیمار و برنامهریزی جهت درمان سریعتر آنها میباشد.
برای مثال، یک پرستار در ارزیابی خودش از بیمار بستری در بیمارستان، نه تنها علل فیزیکی و تظاهرات درد، بلکه از مشکلات روانی، سابقهٔ فامیلی و شیوهٔ زندگی و اینکه آیا میتواند کارهای شخصیاش را انجام دهد یا نه، نیز میپرسد.[1]
پرستاران در چهار مرحله بیماران را ارزیابی میکنند:
پیش از آغازِ ارزیابی، پرستار باید یک ارتباط حرفهای و درمانیِ مبتنی بر اعتماد و بدونِ پیشداوری را با مددجو ایجاد کند. همچین ارتباط باعث میشود که فرد در هنگام افشای اطلاعات شخصی تا حد امکان راحت باشد. یک روش رایج برای آغازِ ارتباطِ درمانی توسط پرستار این است که پرستار خودش را معرفی کند. در مصاحبه از مددجو پرسیده میشود که چگونه میخواهد مخاطب قرار گیرد و همچنین ماهیت کلی موضوعاتِ مصاحبه به او گفته خواهند شد.[4]
روشهای ارتباطِ درمانیِ ارزیابیِ پرستاران، مولفههایی همچون سن، حریم خصوصی، حواسپرتی، مکان، زمان، نشانههای ناکلامی، زبان و موانع ارتباطیِ مرتبط با سن مانند نقصهای حسی را در نظر میگیرد. ارتباطِ درمانی با بهکارگیریِ اصطلاحاتِ رایج به جای اصطلاحاتِ پزشکی تسهیل میشود.[4]
در بخش اول مصاحبه شخصی، پرستار نیازهای بیمار را تجزیه و تحلیل میکند.[5] در بسیاری از موارد، مددجو به جای ارزیابیِ پرستاریِ جامع از کل دستگاههای بدن، به یک ارزیابی متمرکز نیاز دارد. در ارزیابی متمرکز، شکایت عُمده ارزیابی میشود. پرستار ممکن است از واژگان اختصاری مانند OLDCART برای انجام ارزیابی استفاده کند که هر حرفش بیانگرِ موارد زیر است:
تاریخچه بیمار و مصاحبه، به عنوان موضوعی ذهنی (Subjective) در نظر گرفته میشود اما زمانی که با اندازهگیریهای عینی ترکیب شود، از اهمیت بالایی برخوردار خواهد شد. راهبردهای مصاحبه با کیفیتِ بالا شامل استفاده از پرسشهای باز است. پرسشهای باز سؤالاتی هستند که نمیتوان یک پاسخِ سادهٔ «بله» یا «نه» به آنها داد. اگر فرد قادر به پاسخگویی نباشد، به خانواده یا مراقبینش این فرصت داده میشود تا به پرسشها پاسخ دهند.[7]
ارزیابی معمولیِ پرستاری در محیط بالینی، مجموعهای از دادهها پیرامونِ موارد زیر خواهد بود:
افزون بر این، ارزیابی پرستاری شاید نیازمند بررسی نتایج مقادیر آزمایشگاهی مانند آزمایش خون و آزمایش ادرار هم بشود. سوابق پزشکیِ مُراجِع (مددجو) به تعیین معیارهای پایهٔ مربوط به سلامتیاش کمک میکند.
در برخی موارد، اگر اولویتبندی (تریاژ) بنمایاند که اقدام فوری برای حفظ راه هوایی، تنفس و گردش خون ضروری است، این ارزیابی پرستاری «معمولی» محسوب نمیشود. سابقه بیمار از طریق مصاحبه شخصی با مددجو و/یا خانوادهاش مددجو ثبت میشود. اگر نیاز فوری به ارزیابی متمرکز وجود داشته باشد، ابتدا به بدیهیترین یا مشکلسازترین شکایت رسیدگی میشود. این امر به ویژه در مورد دردِ شدید مهم است.
ارزیابیِ پرستاری شامل معاینه فیزیکی است که در آن هم علائمِ عینی (مانند خونریزی و فشارخون و ضربان قلب) و هم علائم ذهنی (مانند درد و تهوع و سرگیجه) سنجیده میشوند.
فنون مورد استفاده ممکن است شامل وارَسی، لمس، سمع و ضربهزدن به اضافهٔ اندازهگیری «علائم حیاتی» دما، فشار خون، نبض و تعداد تنفس و بررسی بیشتر دستگاههای بدن مانند دستگاه قلبیعروقی یا اسکلتیعضلانی باشند.[10]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.