ارزیابی خطر خودکشی
From Wikipedia, the free encyclopedia
هرگونه ارزیابی یا آزمون خطر خودکشی از نظر اخلاقی و به صورت بالینی کاری سخت است. باید در نظر داشت که «پیشبینی خودکشی» یک موضوع بالینی و در عین حال حقوقی است؛ بدین معنی که درست است که متخصصین میبایست قادر باشند تا برای پیشگیری از خودکشی بیمار، اقدامهای لازم برای پیشبینی رفتار خطر آفرین فرد را به انجام برسانند، اما در عین حال میبایست به آزادیهایی که قانون برای فرد تعیین کرده نیز احترام گذاشته شود؛ به نحوی که حقوق وی پایمال نشود.[1] در حقیقت اگر متخصص بالینی به دنبال یک پیشبینی و در نتیجه پیشگیری دقیق و قابل دفاع از نظر قانونی باشد، میبایست از ابزار درست و قابل دفاع بهره گیرد.[2] با این حال گفته میشود که دقت در پیشبینی اموری با نسبیت پایین همچون خودکشی منجر به مثبت کاذب میشود؛ یعنی شخص سالم، به اشتباه بیمار تشخیص داده شود.[3] بیشتر آزمونهای سنجش خطر خودکشی بدین منظور از بیمار گرفته میشود تا مشخص شود که دورههای درمانی و بالینی وی تا چه اندازه تأثیرگذار بودهاند.[4]