ابوالعلاء معری
نویسنده، شاعر، و فیلسوف سوری / From Wikipedia, the free encyclopedia
ابوالعَلاء مَعَرّی (به عربی: أبو العلاء المعری) یا ابوالعلی معری با نام کامل أحمد بن عبدالله بن سلیمان القضاعی التنوخی المعری (۳۶۳ — ۴۴۹ هجری)، شاعر و فیلسوف نابینای عرب، در روز جمعه ۲۷ ربیعالاول سال ۳۶۳ هجری (۹۷۳ میلادی) در شهر معره نعمان در نزدیکی شهر حلب در سوریه به دنیا آمد و در سال ۴۴۹ هجری (۱۰۵۸ میلادی) در همین شهر درگذشت.[1][2][3]
اطلاعات اجمالی ابوالعلاء معری, زادهٔ ...
ابوالعلاء معری | |
---|---|
زادهٔ | ۳۶۳ هجری حلب |
درگذشت | ۴۴۹ قمری |
دیگر نامها | ابوالعلا معری |
آثار | اللزومیات. وسائل ابوالعلاء. رسالة الغفران ملقی السبیل. الأیک والغصون. تاج الحرة. عبث الولید. رسالة الغفران. دیوان سقط الزند. رسالة الصاهل والشاحج. رسالة الملائکة. رسالة الهناء. رسالة الفصول والغایات. معجزة احمد. ضوء السقط. |
دوره | قرن چهارم و پنجم هجری |
همسر(ها) | نداشت |
فرزندان | نداشت |
بستن
وی به رهین المحبسین (به معنای گروگان دو زندان[4]) ملقب بود. با اینکه او در نه سالگی خیام درگذشته است، اما در بین ادیبان به خیام عرب شهرت دارد.
با وجود باورهای ضد دینیاش، امروزه از او به عنوان یکی از بزرگترین شاعران عرب یاد میشود.