ابن راوندی
فیلسوف، دگراندیش، نویسنده و تاریخنگار ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
ابوالحسین احمد بن یحیی بن محمد بن اسحاق راوندی،[2][3][4](۸۲۷–۹۱۱ م)، محقق و متکلم ایرانی معتزله و از اعضای بیت الحکمه بود. او در اوایل عمر خود از علمای معتزله بود، اما سپس عقیده معتزله را رد کرد. پس از آن، عالم شیعه شد؛ در مورد اینکه آیا او تا زمان مرگش شیعه ماند یا نه، بحثهایی وجود دارد،[5] اگرچه اکثر منابع رد نهایی او از تمام ادیان و ملحد شدن را تأیید میکنند.[6][7][8][9][10][11][12][13] هیچیک از آثار او باقی نماندهاست، و نظرات او از طریق منتقدانش و کتابهای باقی ماندهای که به او پاسخ دادهاند حفظ شدهاست.[14]
اطلاعات اجمالی ابن راوندی, زادهٔ ...
ابن راوندی | |
---|---|
زادهٔ | 827 CE مرورود[1] خلافت عباسی |
درگذشت | 911 CE |
دیگر نامها | ابوالحسین احمد بن یحیی بن محمد بن اسحاق راوندی |
پیشه | نویسنده |
دوران | اوایل دودمان عباسی |
بستن