ابن خردادبه
جغرافیدان، تاریخنگار و موسیقیشناس ایرانی در دوران خلافت عباسی / From Wikipedia, the free encyclopedia
ابوالقاسم عُبیدالله پسر عبدالله پسر خُرْدادْبِهْ (خرداذبه)*[1] (۲۱۱ق=۸۲۶م/حدود ۳۰۰ق=۹۱۲م) جغرافیدان، تاریخنویس و موسیقیدان ایرانی سده ۳ق و نویسنده کتاب المسالک و الممالک است. او یکی از شاگردان نامدار اسحاق موصلی است.[2]
ابوالقاسم عُبیدالله بن عبدالله اِبْن خُرْدادْبِهْ | |
---|---|
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۲۱۱ق=۸۲۶م |
درگذشته | حدود ۳۰۰ق=۹۱۲م |
محل اقامت | بغداد |
قومیت | ایرانی |
دوران | خلافت عباسیان |
آثار معروف | المسالک و الممالک |
پیشه | جغرافیا، موسیقی |
استادان | اسحاق موصلی |
ابن خردادبه فرزند عبدالله بن خردادبه بود که بر استان طبرستان ایران در زمان خلافت مأمون فرمانداری می کرد و منطقه همجوار دیلم را فتح نمود و نیز اسپهبد باوندی شهریار یکم را از ارتفاعات طبرستان بیرون ساخت[3].خردادبه، نیای عبیدالله، از بزرگان زرتشتی بود، که به دست برمکیان اسلام آورد. پدرش فرماندار طبرستان بود. او خود از کارگزاران دستگاه عباسی و مأمور دیوان برید پهله یا «بلادالبهلویین» بود.[4] به نوشته ابن ندیم، ابن خردادبه، زرتشتی بود که به دست برمکیان اسلام آورد و اداره نامهرسانی در نواحی جبل با او بود.[2]