آنا آخماتووا
شاعر و نویسندهٔ معاصر روستبار / From Wikipedia, the free encyclopedia
آنّا آخماتووا (روسی: Анна Ахматова) با نام اصلی آنّا آندرییوا گارینکو (روسی: Анна Андреевна Горенко؛ زاده ۲۳ ژوئن [سبک قدیمی: ۱۱ ژوئن] ۱۸۸۹، اودسا – درگذشته ۵ مارس ۱۹۶۶، مسکو) شاعر و نویسنده اهل روسیه بود. وی یکی از مهترین شاعران روسیه در قرن بیستم محسوب میشود و نامش در فهرست نهایی نامزدانِ جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۶۵ قرار گرفت.[1] او یکی از بنیانگذاران مکتب شعری آکمهایسم بودهاست. بنمایههای اشعار وی را گذر زمان، خاطرات و یادبودهای گذشته، سرنوشت زن هنرمند و دشواریها و تلخیهای زیستن و نوشتن در زیر سایه استالینیسم تشکیل میدهد. گسترهٔ شعرهای وی از تصنیفهای کوتاه تا اشعاری با ساختار پیچیده را در بر میگیرد. سبک او که مشخصهاش ایجاز و قیود عاطفی است، بهوضوح بکر و متمایز از شاعران همدوره خود است و لحن زنانهٔ استوار، پیشگامانه و شفاف وی، فصل جدیدی در شعر روسیه را رقم زد.[2]
آنا آخماتووا | |
---|---|
نام اصلی | آنّا آندرییوا گارینکو |
زاده | ۲۳ ژوئن ۱۸۸۹ حوالی اودسا، امپراتوری روسیه (اوکراین کنونی) |
درگذشته | ۵ مارس ۱۹۶۶ (۷۶ سال) بیمارستان دٌمو ددوو، مسکو |
آرامگاه | گورستان کوماروو، لنینگراد |
پیشه | شاعر و نویسنده |
زمینه کاری | نمایشنامهنویس |
ملیت | اتحاد جماهیر شوروی |
سالهای فعالیت | ۱۹۱۰–۱۹۶۶ |
همسر(ها) | نیکولای گومیلیف (شاعر) (ازدواج ۱۹۱۰ – جدایی ۱۹۱۸) ولادمیر شیلیکو (باستانشناس) خیلی زود جدا شدند. نیکلای پونین (مورخ هنری) در ۱۹۵۳ در اردوگاه کار اجباری مرد. |
فرزند(ان) | لف گومیلیف |
پدر و مادر | آندره گارنکو (پدر) |