دودمان کهن ایرانیتبار در منطقهٔ خوارزم From Wikipedia, the free encyclopedia
آفریغیان (نامهای دیگر: آل افریغ، افریغیان کاث، آل عراق) دودمانی کهن از پادشاهان بومی و ایرانی[1][2][3] خوارزم بودند که از پیش از ۳۰۵م تا ۹۹۵م (۳۸۶–۳۸۵ق) در آن دیار فرمانروایی میکردند.مرکز فرمانروایی آنها شهر کاث در خاور آمودریا بود.آنان تبار خود را به کیخسرو میرساندند.
دودمان آفریغیان | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
۳۰۵–۹۹۵ | |||||||
نقشهٔ حکومت دودمان آفریغیان (رنگ سبز) | |||||||
پایتخت | کاث | ||||||
زبان(های) رایج | زبان خوارزمی، زبان پارسی میانه | ||||||
دین(ها) | مزدیسنا، ۹ قرن پیش از اسلام | ||||||
حکومت | پادشاهی | ||||||
خوارزمشاه | |||||||
• ۳۰۵–??? | آفریغ (قبل) | ||||||
• ۹۶۷–۹۹۵ | ابوعبدالله محمد (قبل) | ||||||
دوره تاریخی | قرون وسطی | ||||||
• بنیانگذاری | ۳۰۵ | ||||||
• آل مأمون | ۹۹۵ | ||||||
|
پس از آفریغ، سردودمان آفریغیان، تا پایان دوره فرمانروایی آنان بر خوارزم، بیست و یک شاه از این دودمان بر خوارزم فرمانروایی کردند: