آسمانخراش
سازۀ ساختمانی بلندمرتبه / From Wikipedia, the free encyclopedia
آسمانخراش به ساختمانهای دستکم ۴۰ طبقه و ارتفاع بیش از ۱۵۰ متر گفته میشود. در زبان فارسی در دهه اخیر واژه «برج» نیز برای اشاره به این مفهوم کاربرد یافتهاست. واژه آسمانخراش[1] در زبان فارسی یک گرتهبرداری از واژه skyscraper انگلیسی است.
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
ارتفاع دستکم ۱۵۰ متر به عنوان معیار تعریف آسمانخراشها بکار میرود. به ساختمانهای بلند با ارتفاع کمتر از ۱۵۰ متر، ساختمان بلندمرتبه گفته میشود.
این واژه نخستینبار در اواخر سده نوزدهم برای ساختمانهای بلند شهرهای شیکاگو و نیویورک آمریکا بهکار رفت. در آغاز در شیکاگو مجوز ساخت آسمانخراش صادر شد. اما در سال ۱۸۹۲ جلوی ساخت آسمانخراشهای با بیش از ۱۵۰ فوت (۴۶ متر) گرفته شد. لکن این محدودیت در نیویورک اِعمال نشد؛ بنابراین تا آغاز سده ۲۰ (میلادی) این شهر از آسمانخراش پُر شد.[2] بعدها با پیشرفت فناوری و مهندسی، تاریخنگاران معماری از کاربرد این واژه برای ساختمانهای بلند آجری خودداری کرده و آن را تنها در مورد ساختمانهای بلندمرتبه با اسکلت فولادی بکار بردند.[3]
نخستین آسمانخراشهای یمن در حدود ۲۵۰۰ سال قدمت دارند و هنوز میتوان ساختمانهای شش یا هفت طبقهای را یافت که تاکنون سالم باقی مانده باشند.[4]