آردم پاتاپوتیان
From Wikipedia, the free encyclopedia
آردم پاتاپوتیان (ارمنی: Արտեմ Փաթափութեան آرتم باتاپوتیان نیز صحیح است؛ زادهٔ ۱۹۶۷ در بیروت) زیستشناس مولکولی و عصبپژوه آمریکایی-لبنانی است. او به همراه دیوید جولیوس، به دلیل «کشف گیرندههای حرارت و لمس» برندهٔ جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی سال ۲۰۲۱ شدهاست.[1][2] تحقیقات پاتاپوتیان در رابطه با گیرندههای بیولوژیکی دما و درد است. این دانش به جهت ارائه سازوکار درمانی برای طیف گستردهای از بیماریهای مختلف از جمله بیماریهای دارای درد مزمن بسیار ثمربخش و قابل استفاده است. اکتشافات در این زمینه باعث شدهاست تا درک کنیم که سرما، گرما و سایر محرکهای غیرارادی چطور باعث تحریک تکانههای عصبی میشوند.[3]
آردم پاتاپوتیان | |
---|---|
زادهٔ | ۱۹۶۷ (۵۶–۵۷ سال) بیروت، لبنان |
پیشه | زیستشناس مولکولی، عصبپژوه |
جایزه(ها) | جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی (۲۰۲۱) |
پسزمینههای علمی | |
تحصیلات | |
کار علمی | |
نهاد | مؤسسه پژوهشی اسکریپس |
پاتاپوتیان همچنین در شناساندن کانالها و حسگرهای گیرنده یونی جدید که توسط دما، محرکهای غیرارادی یا افزایش حجم سلول فعال میشوند مشارکت قابلتوجهی داشتهاست. وی و همکارانش توانستند نشان دهند که این کانالهای یونی، نقش برجستهای در احساس دما، حس لامسه و درد نوروپاتی دارند.[4][5][6]