آتشنشانی بالگردی
From Wikipedia, the free encyclopedia
آتشنشانی بالگردی (به انگلیسی: Helitack) به عملیاتی گفته میشود که بالگردها، آتشنشانان را به منطقهٔ آتشگرفته از جنگل منتقل میکنند. آتشنشانی بالگردی برای نخستین بار در سال ۱۹۵۶ در لسآنجلس مشاهده شد.
برای این منظور، بخش بالگردهای آتشنشانی ناحیه، باید دارای یک پایگاه، تعدادی آشیانه و بالگردنشین باشند تا تجهیزات و نیازهای آتش نشانان در انبارهای این پایگاه وجود داشته باشد. همچنین پایگاه باید دارای پمپ سوخت، خوابگاه، فضای باز و انبار نیز باشد تا عملیاتهای نجات و آتشنشانی با کمترین هزینهٔ ممکن انجام شود. درصورتی که امکانات در یک نقطه جمع نگردند، هزینهٔ عملیات بسیار بیشتر از حد معمول خواهد شد. آتشنشانان باید قبل از فرستاده شدن به چنین مأموریتی به خوبی آزمایش شوند و گواهی لازم برای هوابرد را دریافت نمایند تا اثبات شوند از روحیه مناسبی برای چنین مأموریتهایی برخوردارند.[1][2][3][4]