«موسیقی با عوالم روحی آدم خیلی سر-و-کار دارد و تأثیر بیشتری میپذیرد.»
«معتقدم موسیقی را باید بهروز کار کرد، اما به شرطی که امضا و اصالت عوامل در آن حفظ شود.»
«نظام این جهان اینگونه است که بهای هر چیزی را باید پرداخت کرد. خواننده مثل کسی که در تیم فوتبال گل میزند، همیشه زیر ذرهبین است؛ اما وقتی که گل میزند، بیشترین افتخار هم نصیب او میشود، همانطور که وقتی یک موسیقی خوب است، همه خواننده را تشویق میکنند، وقتی هم کار خراب میشود خواننده باید مسئولیتش را بپذیرد.»
«انرژیای که مردم از توی سالن به شما میدهند و فشاری که از روی استیج به شما منتقل میشود، همه عواملی هستند که در بروز تواناییهای شما ممکن است مانع ایجاد کنند. باید تکنیک و قدرت روحی و انرژی و تسلط بسیار زیاد داشته باشید تا بتوانید با سیل مهاجم مقابله کنید، نهتنها متوقفش کنید، بلکه دلش را بشکافید و جلو بروید و بتوانید از پس تمام سختیها بربیایید و به مردم حس خوب منتقل کنید.»
«دوست دارم به موقعیتی برسم که با آنچه خداوند در اختیارم قرار داده، بتوانم حال مردم را خوب کنم. اگر خداوند قدرت خواندن را به من عطا کرده و اگر به لطف او میتوانم طوری بخوانم که توجه دیگران را جلب کنم، این قدرت را برای رضایت خودش و خوشحالکردن همین مردم صرف کنم. بتوانم شعرهای خوب بخوانم، انرژیهای مثبت و خوب به مردم منتقل کنم و اگر غمی به مردم القا میکنم، مخدر نباشد، بلکه سازنده باشد.»
«غم هم بخشی از زندگی است. در زندگی واقعی هم کسی را پیدا نمیکنید که بگوید در ۹۰ سال زندگیام همه روزها را خوشحال بودهام و خندیدهام. اما غمی که کمک کند که اگر زمینخوردم، دوباره بلند شوم، کمر راست کنم و ادامه راهم را بروم، من آن غم را میگویم که دوستش دارم و برایش احترام زیادی قائلم.»
«دوست دارم خوشحالیای که به مردم میدهم هم از آن نوعی نباشد که حکم مخدر را داشته باشد و کسی را از حالت طبیعی خارج و وادار به کارهایی کند که در شأنش نیست.»
«شعر ستون و رکن اصلی موسیقی باکلام است. اگر بتوانید یک شعر خوب تلفیقشده با موسیقی را به مردم ارائه دهید، مثل این است که یک هدیه ارزشمند را به آنها کادو دادهاید.»
در مصاحبه با شرق؛ چاپ ۶ اردیبهشت ۱۳۹۶/ ۲۶ آوریل ۲۰۱۷[1]
«من درجمع خوانندگان داخل ایران، از صدای محمد اصفهانی، تسلط و آگاهی او به موسیقی و حتی اجرای زندهاش خوشم میآید.»