ازیریس

اُزیریس ایزد جهان زیرزمینی و زندگی پس از مرگ در اساطیر مصر باستان بود.

گفتاوردها

• نشانه‌شناسی: «خدای مصری؛ ابتدا خدای کشاورزی و نماد قدرت بی‌پایان گیاهان بود؛ سپس با خورشید در دوره شبانه‌اش همسان شد و نشانهٔ تداوم زایش و باززایی گردید. اوزیریس فعالیت حیاتی جهانی است، اعم از اینکه زمینی باشد یا آسمانی، به شکل خدایی قابل رؤیت، وارد دنیای مردگان می‌شود تا به آن‌ها امکان تجدید حیات و بالاخره عروج در جبروت اوزیریسی را بدهد، زیرا تمامی مردگان صالح در عمق کیهان بذر زندگی هستند، همان‌طور که یک دانهٔ گندم بذر زندگی در پنههٔ زمین است.»
• «اوزیریس خدای بذرگر است… به عنوان خدای مرگ و بازگشت به زندگی در مذهب باطنیون مصر باستان، جایی عظیم دارد. در شمایل نگاری مصری، اغلب به صورت خدا-پادشاه؛ با سه مختصه‌اش دیده می‌شود: چوگان، تازیانه و چوب‌دست، همانند شعاع خورشید و به نشانهٔ زندگی طولانی.»
  • ژان شوالیه^[۱]
• آب مظهر همهٔ شیفتگی و شکفتگی‌هاست و اوزیریس، رشوه‌ای است که بشر به آب می‌دهد و بهمین دلیل اوزیریس یک قربانی است که خود را به جاودان هبه می‌کند؛ از خلال این هبه و ایثار و جاودانگی است که بشر، ابعاد بشری خود را پشت سر می‌گذارد و به خدا نزدیک می‌شود و به او می‌رسد.
  • رضا براهنی، «سفر مصر:۳-قلب خدای نیل در زیر پای من» ^[۲]

منابع

1. ↑ شوالیه، ژان. «اوزیریس (Osiris /Osiris)». در Dictionnaire des symboles [فرهنگ نمادها]. ج. یکم. ترجمهٔ سودابه فضایلی. تهران: انتشارات جیحون، ۱۳۸۴. ص ۲۸۲. شابک ‎۹۶۴۶۵۳۴۱۴۷. 
2. ↑ براهنی، رضا. سفر مصر. ویرایش اول. تهران: نشر اول، ۱۳۶۳ش/ ۱۹۸۴م. ۳۰.