From Wikipedia, the free encyclopedia
گالیک اسید (به انگلیسی: Galic acid) با نام آیوپاک ۵،۴،۳-تریهیدروکسیبنزوئیک اسید با فرمول شیمیایی ، جامدی سفید رنگ است (اگرچه نمونهها به دلیل اکسیداسیون جزئی، قهوه ای میشوند). گالیک اسید یکی از ایزومرهای تریهیدروکسیبنزوئیک اسید است که به عنوان یک فنولیک اسید طبقه بندی میشود. این ماده در در گردو، سماق، فندق افسونگر، برگ چای، پوست بلوط و سایر گیاهان یافت میشود[1]. نمکها و استرهای گالیک اسید، «گالات» نامیده میشوند.
Gallic acid | |||
---|---|---|---|
| |||
345-Trihydroxybenzoic acid | |||
دیگر نامها Gallic acid | |||
شناساگرها | |||
شماره ثبت سیایاس | 149-91-7 , 5995-86-8 (monohydrate) | ||
پابکم | 370 | ||
کماسپایدر | 361 | ||
UNII | 632XD903SP , 48339473OT (monohydrate) | ||
شمارهٔ ئیسی | 205-749-9 | ||
KEGG | C01424 | ||
ChEBI | CHEBI:30778 | ||
ChEMBL | CHEMBL288114 | ||
IUPHAR ligand | 5549 | ||
شمارهٔ آرتیئیسیاس | LW7525000 | ||
جیمول-تصاویر سه بعدی | Image 1 | ||
| |||
| |||
خصوصیات | |||
فرمول مولکولی | C7H6O5 | ||
جرم مولی | 170.12 g/mol | ||
شکل ظاهری | White yellowish-white or pale fawn-colored crystals. | ||
چگالی | 1.694 g/cm3 (anhydrous) | ||
دمای ذوب | ۲۶۰ درجه سلسیوس (۵۰۰ درجه فارنهایت؛ ۵۳۳ کلوین) | ||
انحلالپذیری در آب | 1.19 g/100 mL 20°C (anhydrous) 1.5 g/100 mL 20 °C (monohydrate) | ||
انحلالپذیری | soluble in alcohol ether glycerol acetone negligible in benzene chloroform petroleum ether | ||
log P | 0.70 | ||
اسیدی (pKa) | COOH: 4.5 OH: 10. | ||
پذیرفتاری مغناطیسی | -90.0·10-6 cm3/mol | ||
خطرات | |||
خطرات اصلی | Irritant | ||
لوزی آتش | |||
LD50 | 5000 mg/kg (rabbit, oral) | ||
به استثنای جایی که اشاره شدهاست در غیر این صورت، دادهها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شدهاند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa) | |||
(بررسی) (چیست: / ؟) | |||
Infobox references | |||
|
نام گالیک اسید از گال بلوط گرفته شده است، چیزی که از آن تانیک اسید استحصال میشد. برخلاف نام «گالیک اسید»، این ماده حاوی گالیم نیست.
گالیک اسید به آسانی از طریق هیدرولیز در محیط اسیدی یا بازی از گالوتاننها (با گلوتامین اشتباه گرفته نشود) آزاد میشود. زمانی که گالیک اسید با سولفوریک اسید غلیظ حرارت داده شود، تبدیل به روفیگالول میشود. تاننهای قابل هیدرولیز در اثر هیدرولیز، تجزیه میشوند، گالیک اسید و گلوکز یا الاجیک اسید و گلوکز تولید میکنند که به ترتیب به نام گالوتانن و الاجیتانن شناخته میشوند[2].
گالیک اسید از اثر آنزیم شیکیمات دهیدروژناز بر دیهیدروکسیشیکیمات، 3،5-دیهیدروشیکیمات ایجاد میشود که ترکیب اخیر بعدا آروماتیک میشود[3][4].
محلولهای بازی گالیک اسید به آسانی توسط هوا اکسید میشوند. همچنین اکسیداسیون توسط آنزیم گالات دی اکسیژناز، آنزیمی که در باکتری سودوموناس پوتیدا یافت میشود کاتالیز میشود.
گالیک اسید در حضور آرسنیک اسید، یون پرمنگنات، یون پرسولفات و یا یون یدید در واکنش جفت شدن اکسیداتیو الاجیک اسید میدهد، مثل واکنش متیل گالات با آهن (|||) کلرید[5]. گالیک اسید استرهای بین مولکولی (دپسیدها) مانند دیگالیک و اتر-استرهای حلقوی (دیپسیدونها) را تشکیل میدهد[5].
هیدروژناسیون گالیک اسید، مشتقات سیکلو هگزان یعنی هگزاهیدروگالیک میدهد[6].
حرارت دادن گالیک اسید منجر به تولید محصول دکربوکسیلاسیون یعنی پیروگالول (۳،۲،۱-تری هیدروکسی بنزن) میدهد. این تبدیل توسط آنزیم گالات دکربوکسیلاز نیز کاتالیز میشود.
اغلب استرهای گالیک اسید هم سنتزی و هم طبیعی شناخته شده اند. آنزیم گالات 1-بتا گلوکوزیل ترانسفراز، گلیکوزیلاسیون (اتصال گلوکز و عکس عمل گلیکولیز) گالیک اسید را کاتالیز میکند.
گالیک اسید ماده اساسی و اولیه مرکب آهنمازو (یک استاندارد اروپایی نوشتن و نقاشی کردن از قرن ۱۲ تا ۱۹) بوده و تاریخچه آن به امپراتوری روم و رولهای دریاچه مرده برمیگردد. پلینیوس (۲۳-۷۹ میلادی) گالیک اسید را به عنوان ترکیبی برای شناسایی مس (||) استات تقلبی (آهن (||) سولفات ۷ آبه به جای مس (||) کربنات، ماده اولیه مس (||) استات جعل میشد)، ماده ای که برای پردازش چرم استفاده میشد[7]، همچنین گالیک اسید را به عنوان ماده ای برای تولید رنگ معرفی کرده است. ترکیب سه ماده اولیه گال درخت بلوط (به سیب بلوط نیز معروف است) زمانی که پس از خرد شدن با آب مخلوط شود تولید تانیک اسید میکند، زاج سبز (آهن (||) سولفات یا فروس سولفات) که از تبخیر آب اشباع از سولفات یا زهکش معدن به دست آمده[نیازمند منبع] و صمغ عربی حاصل از درختان آکاسیا، برای تولید جوهر استفاده میشده[8].
گالیک اسید یکی از موادی بود که آنجلو مای (۱۷۸۲-۱۸۵۴)، در میان دیگر محققان اولیه پالیمپسست، برای پاک کردن لایه بالای رویی دستنوشته و آشکارسازی نوشتههای مخفی استفاده شد. مای اولین نفری بود که از آن استفاده کرد اما این کار را بدون ظرافت و لطافت انجام داد که اغلب دست نوشتهها برای استفاده محققان دیگر بسیار آسیب دیده بودند[9].
گالیک اسید اولین بار توسط دانشمند سوئدی کارل ویلهلم شیله در سال ۱۷۸۶ مطالعه شد[10]. در سال ۱۸۱۸ شیمیدان و داروساز فرانسوی، هنری براکونوت (۱۷۸۰-۱۸۵۵) راهی ساده تر برای استخراج و خالص سازی گالیک اسید از گالها را استفاده کرد[11]. همچنین گالیک اسید توسط شیمیدان فرانسوی تئوفیل ژولز پلوز (۱۸۰۷-۱۸۶۷) مورد مطالعه قرار گرفت[12].
مخلوط گالیک اسید با استیک اسید در انواع مختلفی در ابزارها و شیوههای اولیه عکاسی کاربرد داشت. مانند روش کالوتایپ که برای حساس کردن نقره موجود در نقره نیترات به نور، از گالیک اسید استفاده میشد[13].
گالیک اسید در تعدادی از گیاهان خشکی مثل گیاه انگلی Cynomorium coccineum[14]، گیاه آبزی Myriophyllum spicatum و جلبک سبز-آبی Microcystis aeruginosa[15] یافت میشود. همچنین گالیک اسید در گونههای مختلف بلوط [16] مثل Caesalpinia mimosoides[17] و در پوست ساقه Boswellia dalzielii[18] یافت میشود. در میان سایرین بسیاری از مواد غذایی حاوی مقادیر مختلفی از گالیک اسید هستند بخصوص میوهها (ازجمله موز، توتفرنگی و انگور)[19][20]. همچنین در چای[19][21]، میخک[19][22] و سرکه[23][نیازمند شفافسازی] حاوی مقادیری از گالیک اسید هستند. در این میان میوه خرنوب منبع غنی از گالیک اسید میباشد. (۲۴ تا ۱۶۵ میلیگرم در هر ۱۰۰ گرم)[24]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.