From Wikipedia, the free encyclopedia
پروستاگلاندین‌ها یکی از مهم‌ترین واسطه‌های شیمیایی در داخل بدن هستند که با تأثیر بر روی گیرنده‌های مختلف سلولی تأثیرات متنوع زیادی در بدن دارند. پروستاگلاندین‌ها مولکول لیپیدی بیست کربنه بوده ساختاری شبیه کلسترول دارند. پروستاگلاندین‌ها دارای انواع مختلفی مانند F2,E2 آلفا، PGI2 و غیره هستند.[1]123
این مولکول‌ها برای اولین بار در سال ۱۹۳۵ توسط اولف فون اویلر و گلدبلات در بدن انسان پیدا شدند. عقیده اولیه بر این بود که این مواد از ترشحات پروستات هستند، هرچند مشاهدات بیشتر به زودی نشان داد که منشأ اصلی این مولکول‌ها از کیسه منی است. در ادامه این مولکول‌ها در بافت‌های مختلف پیدا شده و اهمیت آن‌ها در برقراری هم‌ایستایی به اثبات رسید. اولین روش سنتز پروستاگلاندین ف ۲, توسط الیاس کوری در سال ۱۹۶۹ ارائه شد.
آنزیم فسفولیپاز فسفولیپیدهای غشای سلول را به اسید آراشیدونیک تبدیل می‌کند. سپس اسید آراشیدونیک در درون کوکس یا همان آنزیم سیکلواکسیژناز (هردو نوع ۱ و ۲) باعث تبدیل به پروستاگلاندین‌ها می‌شود.[2]
پروستاگلاندین‌ها یکی از مهم‌ترین واسطه‌های التهاب می‌باشند و مهار ساخت آن‌ها توسط داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (مانند بروفن*) موجب کاهش التهاب می‌شود. این واسطه‌ها همچنین در انقباض رحمی در هنگام زایمان، افزایش حرکات روده، بهبود دفاع مخاطی معده و افزایش جریان خون کلیوی نیز نقش دارند که این نقش‌ها مبنای ساخت داروهای متعددی قرار گرفته‌است.
جدول زیر مقایسه انواع پروستاگلاندین را نشان می‌دهد.[3][4][5]
| نوع | گیرنده | عملکرد |
|---|---|---|
| PGI2 | IP | |
| PGE2 | EP1 |
|
| EP2 | ||
| EP3 | ||
| غیراختصاصی | ||
| PGF2α | FP |
^ پاراستامول بیشتر یک داروی ضد درد محسوب می‌شود تا ضد التهاب. در هنگام التهاب داروهایی چون بروفن بهتر پاسخ‌های ضد التهابی دارند.[6]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
