From Wikipedia, the free encyclopedia
نخستین دوره جوایز اسکار توسط آکادمی علوم و هنرهای سینما، در تاریخ ۱۶ مهٔ ۱۹۲۹، طی یک مهمانی شام خصوصی، در هتل روزولت هالیوود در لس آنجلس، کالیفرنیا برگزار شد و از بهترین فیلمهای سالهای ۱۹۲۷ و ۱۹۲۸ تقدیر به عمل آورد. مدیر آکادمی علوم و هنرهای سینما، داگلاس فربنکس مجری این مراسم بود. قیمت بلیت این مراسم ۵ دلار آمریکا بود (که با توجه به تورم در ۲۰۱۹، ۷۴ دلار میشود) و ۲۷۰ نفر در این مراسم شرکت کردند و کل مدت زمان این مراسم ۱۵ دقیقه به طول انجامید. جایزههای این مراسم توسط لوئیس بی. میر، بنیانگذار شرکت لوئیس بی. میر پیکچرز (که بعدها نام این شرکت به مترو گلدوین مایر تغییر یافت) بود، ساخته شد. برعکس دیگر مراسم اسکار، که در سالهای بعد برگزار شد، برندگان این مراسم، از یک ماه پیش از این مراسم، مشخص شده بودند. این مراسم، تنها مراسم اسکاری بود که به هیچ شکلی منتشر نشد. دوره بعدی جوایز اسکار در رادیو و در سال ۱۹۳۰ منتشر شد.
یکمین جوایز اسکار | |
---|---|
تاریخ | ۱۶ مه ۱۹۲۹ |
مکان | هتل روزولت، هالیوود، لس آنجلس، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا |
مجری | داگلاس فربنکس |
نکات برجسته | |
بهترین فیلم | بالها[1] |
بیشترین جوایز | سیر در عرش و طلوع: آواز دو انسان (هرکدام ۳) |
بیشترین نامزدیها | سیر در عرش (۵) |
آکادمی طی این مراسم، جوایز اسکار را به ۱۲ دسته تقسیم کرد. نامزدها سه ماه پیش از رویداد زنده اعلام شدند. برخی از نامزدهای این دوره بدون اینکه در فیلمی کار کرده باشند - مانند رالف همرز و نیوجنت اسلاتر که نامزد بهترین جلوههای مهندسی شده بودند - نامزد جایزه شدند.[2] برخلاف مراسمهای بعدی، نخستین دوره جوایز اسکار تنها مراسمی بود که یک بازیگر میتوانست در یک سال تقویمی، برای چندین نقش ترکیبی در رشتههای مشابه جایزه را کسب نماید. به عنوان مثال، امیل یانینگز، برای دو فیلم راهی که همه میروند و آخرین فرمان، جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را دریافت کرد. همچنین چارلی چاپلین و برادران وارنر یک جایزه افتخاری دریافت کردند.[3][4]
فیلمهایی که بیشترین جایزه را بردند، سیر در عرش و طلوع: آواز دو انسان بودند و فیلم بالها برنده دو جایزه شد. طلوع: آواز دو انسان برندهٔ بهترین فیلم هنری و خاص شد و بالها برنده بهترین فیلم شد. این دو بخش در همان زمان به عنوان برترین جایزههای شب در نظر گرفته شده بودند، که برای احترام به جنبههای مختلف و مهم یک فیلمسازی عالی بود. سال بعد، آکادمی جایزه بهترین فیلم هنری و خاص را حذف کرد و اعلام کرد که جایزهای که بالها کسب کرده مهمترین جایزه این مراسم است.[2]
در ۱۹۲۷، آکادمی علوم و هنرهای سینما توسط لوئیس بی. میر، بنیانگذار شرکت لوئیس بی. میر پیکچرز (که بعدها به مترو گلدوین مایر پیوست) ایجاد شد. هدف مایر در ایجاد این جایزه اتحاد فعالان پنج شاخه صنعت فیلم از جمله بازیگران، کارگردانان، تهیهکنندگان، تکنسینها و نویسندگان بود.[7] مایر در مورد ایجاد جوایز گفت: «فهمیدم که بهترین راه برای مدیریت [فیلمسازان] آویزان کردن مدال بر همه آنها است… ولی اگر من به آنها جام و جایزه میدادم، این کار آنها را در راه آنچه که میخواستم بسازم، میکشت. به همین دلیل جایزه اسکار را بهوجود آوردم.»[8] مایر از سدریک گیبنز، کارگردان هنری ام جی ام خواست تا جوایز اسکار را طراحی کند.[7][9] نامزدها از طریق تلگراف در فوریهٔ ۱۹۲۸ اعلام شدند. در اوت ۱۹۲۸، مایر برای تصمیمگیری در مورد برندگان، با هیئت مرکزی داوران آکادمی تماس گرفت.[7] با این حال، به گفته کارگردان آمریکایی کینگ ویدور، رأی جایزه اسکار بهترین فیلم در دست بنیانگذاران آکادمی داگلاس فربنکس، سید گراومن، مایر ،مری پیکفورد و جوزف ام. شنک بود.[10]
این مراسم در ۱۶ مهٔ ۱۹۲۹[5][3][4][11] در هتل روزولت هالیوود واقع در لس آنجلس، طی یک مهمانی شام خصوصی به همراه ۳۶ میز برگزار شد.[3][12] قیمت بلیت این مراسم ۵ دلار آمریکا بود (که با توجه به تورم در ۲۰۱۹ ۷۴ دلار میشود) و ۲۷۰ نفر در این مراسم شرکت کردند[3] و بازیگران با خودروهای لوکس وارد هتل شدند که در آن طرفداران بسیاری برای تشویق افراد مشهور حضور داشتند.[12] کل مدت زمان این مراسم، ۱۵ دقیقه بود،[11] در تلویزیون و رادیو منتشر نشد[3] و مجری این مراسم مدیر عامل آکادمی، فربنکس بود.[5][3][4][13]
برندگان سه ماه پیش از اجرای مراسم مشخص شده بودند.[3][4][11] برندگان این دوره: امیل یانینگز، برندهٔ جایزهٔ افتتاحکننده مراسم[3] یعنی بهترین بازیگر مرد (برای راهی که همه میروند و آخرین فرمان)،[4][11] جنت گینور برندهٔ بهترین بازیگر زن (برای سیر در عرش، فرشته خیابانی و طلوع: آواز دو انسان)، فرانک بورزیگی برندهٔ بهترین کارگردانی فیلم دراماتیک (برای سیر در عرش)، لوئیس مایلستون برندهٔ بهترین کارگردانی فیلم کمدی (برای دو شوالیه عرب) و بالها برندهٔ جایزه بهترین فیلم شد (که همچنین پرهزینهترین فیلم سال نیز بود).[5][2] دو برنده نیز برای جایزهٔ افتخاری معرفی شدند: چارلی چاپلین که چندبار به خاطر فیلم سیرک نامزد جایزه شد (که این جوایز، بهترین بازیگر مرد، بهترین کارگردانی فیلم کمدی و بهترین نویسندگی بودند) و برادران وارنر برای فیلم خوانندهٔ جاز که تولیدی فوقالعاده و پیشگامی بارز در ساخت نخستین مجموعهٔ فیلمهای ناطق است و همچنین انقلابی در این صنعت ایجاد کرد. ۳ دسته نیز برای دورههای بعدی حذف شدند: بهترین جلوههای مهندسیشده، بهترین نویسندگی برای عنوان فیلم و بهترین فیلم هنری و خاص.[2] کمپانیهای فیلمسازی بزرگی که برنده جایزه شدند، فاکس فیلم، مترو گلدوین مایر، پارامونت پیکچرز، آر.ک.ئو و برادران وارنر بودند.[7]
یک ایرادی که در نخستین دورهٔ جوایز اسکار (۱۹۲۷–۱۹۲۸) وجود داشت این بود که هر هنرمندی که نامزد –و برنده نیز شده بود– برای کاری که در یک یا چندین فیلم کرده بود یا بدون اشاره به هیچ فیلم خاصی، نامزد شده بود.
برندگان جایزه در سطر نخست فهرست، به صورت بزرگ نوشته میشوند و با یک ستاره (*) نشان داده میشوند.
|
جایزه اسکار بهترین فیلم هنری و خاص
|
|
|
| |
|
بهترین نامگذاری فیلم
|
جوایز افتخاری زیر - که پس از آن جوایز ویژه خوانده میشدند - به این افراد اعطا شد:
این شش فیلم چندین بار نامزد جایزه شدهاند:
|
این سه فیلم چندین بار برنده جایزه شدهاند:
|
پس از نخستین دورهٔ جوایز اسکار (۱۹۲۷–۱۹۲۸) تغییراتی در جوایز آکادمی ایجاد شد:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.