شعر غنایی

شعر غنایی در لغت به معنای آواز خوانی، سرود و نغمه است و در اصطلاح به شعری گفته می‌شود که بیان‌گر عواطف و احساسات شخصی شاعر باشد. اینگونه اشعار بیشتر به صورت کوتاه بیان می‌شوند. منظومه شعر ویس و رامین یا خسرو و شیرین از جمله اشعار غنایی محسوب می‌شوند.^[1]

پانویس

1. اعظم بابایی. «ادبیات غنایی». پژوهشکده باقرالعلوم (ع). دریافت‌شده در ۱۳۹۱ بهمن ۱۶. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازبینی= را بررسی کنید (کمک)

منابع

• Associate Professor ON Tansu, Greek Literary History lecture notes
• Prof. Dr. Candan Şentuna Greek Literature and History Lecture Notes