Remove ads
From Wikipedia, the free encyclopedia
دستگاه تنفس مصنوعی یا وِنتیلاتور (به انگلیسی: medical ventilator) دستگاهی است که کار تنفس را برای بیمارانی که بهطور موقت یا دائم دچار مشکلات تنفسی هستند انجام میدهد. به عبارت دیگر در ریه میدمد و درنگ میکند و بازدم خودبهخود انجام میشود.[۱] آغاز تهویهٔ مصنوعی با لولهگذاری تراشه فراهم میشود. پس از آن با استفاده از دستگاههای پیشرفته که امروزه تحت کنترل ریزپردازندهها هستند[۲] تنفس مصنوعی برای بیمار شروع میشود.[۳]
تاریخچهٔ تنفس مصنوعی به حدود ۸۷۰ سال پیش از میلاد مسیح برمیگردد. در سال ۱۵۳۰ پاراسلسوسِ سوئیسی، با به کاربردن دَم آهنگری و گذاشتن آن در دهان بیمار و دمیدن آن، به ریهها هوا رساند.[۴][۵] فارست برد آمریکایی نخستین دستگاه تنفس مصنوعی مدرن بنام Bird Mark 7[۶] را در دوران جنگ جهانی دوم ابداع کرد.[۷][۸]
در ایران کاربرد دستگاههای گوناگون ونتیلاتور پیشینهای بیش از ۵۰سال دارد. امروزه پیشرفتهترین مدل این سازو کارها در بیمارستانهای ایران به کار میرود.[۹][۱۰][۱۱]
امروزه انواع گوناگونی از وِنتیلاتورها در دسترسند. انتخاب وِنتیلاتور بستگی به شدت روند بیماری، طول مدت حمایت تهویهای، سطح هشیاری بیمار، امکانات بیمارستان و… دارد. پس ماشینهای تهویهٔ مصنوعی به دو نوع دستهبندی میشوند:[۱۲][۹][۱۳][۱۴]
نخستین ماشینهای تهویهٔ مصنوعیای که اولین بار در همهگیری فلج اطفال طرحریزی و ساخته شدند و مورد استفاده قرار گرفتند. این وِنتیلاتورها بهشکل محفظهای هستند که تمامی اطراف قفسهٔ سینه یا بدن (بهجز سر و گردن) را میپوشانند. در زمان دَم، هوای درون محفظه تخلیه شده، منجر به ایجاد فشار منفی در درون محفظه گردیده، پس از آن موجب کشیده شدن دیوارهٔ قفسهٔ سینه به بیرون و اتساع آن میشود.
وِنتیلاتورهای فشار مثبت در زمان دَم، گاز را با فشاری بیشتر از فشار اتمسفر به درون ریهها به جریان انداخته، یک فشار آلوئولی مثبت ایجاد میکند و موجب گستردگی و اتساع قفسهٔ سینه میشوند. در این نوع تهویه، تعبیه و قراردادن راه هواییِ مصنوعی یا همان لولهٔ تراشه یا تراکستومی کافدار، ضروری است تا جریان هوا با حجم موردنظر بهطور کامل در زمان دَم با فشار مثبت وارد ریهها شود. این نوع وِنتیلاتورها چهار فاز اصلی دارند که بایستی کامل گردد تا یک سیکل وِنتیلاتوری برای بیمار فراهم آید:
این ونتیلاتورها حجم جاریِ ثابت را زمانی پایان میدهند که فشار راههای هواییِ بیمار به حد ازپیش تنظیمشده برسد؛ بنابراین، با تنظیم مقادیر بالاترِ فشار بر روی دستگاه، میتوان حجم بیشتری را به ریهها رساند. فشار راههای هوای بیمار در این نوع تهویه ثابت (برابر با فشار تنظیمی بر روی دستگاه) و حجم متغیر است.
در این ونتیلاتورها مرحلهٔ دَم یا جریان گاز به داخل ریهها زمانی پایان میپذیرد که حجم ازپیش تنظیمشده بر روی دستگاه، در داخل ریهها گنجانده شود. ونتیلاتور رساندن حجم را تا رسیدن به حجم تنظیمی ادامه خواهد داد که یکی از مزیتهای بارز این مُدهاست، زیرا پیش از سایر مدها توانایی کنترل تهویه و اکسیژناسیون را دارد و حجم ازپیش تنظیمشده را (با فشارهای متفاوت) به ریههای بیمار تحویل میدهد و همین مزیت دلیل کاربرد گسترده از این ونتیلاتورها در کنترل بیماران دچار اختلالات حاد تهویهای است. از معایب این ونتیلاتور این است که ممکن است فشار راههای هوایی را در حد مقادیر خطرناک بالا برده و بیمار را در معرض خطر ابتلاء به باروتروما قرار دهد. در ونتیلاتورهای امروزی در صورت تنظیم کردن مناسب دستگاه و آلارمها چنین مشکلی رخ نمیدهد لذا تنظیم کردن آلارمها و مقادیر بسیار مهم میباشد.
بهدلیل تحت کنترل بودن زمان، سرعت جریان بایستی به گونهای تنظیم شود که حجم جاری موردنظر در آن زمان وارد ریهها شود. از این ونتیلاتورها به ویژه در تهویهٔ ریهٔ کودکان و نوزادان استفاده میشود.
از ونتیلاتورهای نوینی هستند که میتوانند حجمهای جاری کوچک (۵–۱ میلیلیتر بر کیلوگرم یا در حدود ۵۰ تا ۱۰۰ میلیلیتر بر کیلوگرم) را با فرکانس بالا (از ۱۵۰ سیکل در دقیقه یا ۲۰ دور در ثانیه) در اختیار ریهٔ بیمار قرار دهند.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.