From Wikipedia, the free encyclopedia
افزودنی غذایی[1] به مواد شیمیایی و طبیعی که به مقدار کم و به منظور بالا بردن کیفیت، رنگ و طعم و مزه و افزایش ماندگاری غذا به انواع غذا در حین تولید، فراوری، بسته‌بندی، انبار داری افزوده می‌شود، گفته می‌شود.[2]
افزودنی‌های غذایی، ماده یا مخلوطی از مواد هستند که به هنگام تولید، فرایند، نگهداری یا بسته‌بندی به مواد غذایی با اهداف بهبود یا حفظ ارزش غذایی، کاهش ضایعات، افزایش پذیرش مصرف‌کننده، افزایش مدت ماندگاری محصول، جلوگیری از فساد یا تجزیهٔ یک ماده غذایی، بهبود طعم، رنگ، قوام محصول، کیفیت بافتی، تسهیل پروسه تولید و… به صورت عمدی به مواد غذایی افزوده می‌شوند. افزودنی‌های غذایی شامل نگهدارنده‌ها، آنتی‌اکسیدان‌ها، گیرنده‌های فلزی، امولسیفایرها، قوام دهنده‌ها، سفیدکننده‌ها، بافرها، قلیاها و اسیدها، رنگ‌ها، شیرین کننده‌های غیرمغذی، مکمل‌های غذایی، اسانس‌ها، ا فزاینده‌های عطر و طعم می‌باشند[3] افزودنی‌ها به دسته‌های زیر تقسیم‌بندی می‌شوند:
دارای طعم ترش یا اسیدی. اسیدی کننده‌های معمول عبارتند از سرکه، اسید سیتریک، اسیدتارتار، اسید مالیک، اسیدفوماریک و اسید لاکتیک.
تنظیم کننده‌های اسیدیته برای کنترل pH برای پایداری غذاها و یا تحت تأثیر قرار دادن فعالیت آنزیم‌ها استفاده می‌شود
موادی هستند که از کلوخه شدن پودرهایی مانند پودر شیر یا شکر جلوگیری می‌کند
از ایجاد کف در غذا و نوشیدنی جلوگیری می‌کند
آنتی‌اکسیدان‌ها مانند ویتامین C از طریق مهار اکسیژن یگانه، باعث جلوگیری یا به تأخیر انداختن فساد در روغن یا غذا می‌شود
عوامل افزودنی مانند نشاسته، که حجم مواد غذایی را بدون تأثیر مزه آن افزایش می‌دهند.
رنگ به مواد غذایی افزوده می‌شود تا جایگزین رنگهای از دست رفته در هنگام آماده‌سازی غذایی شود.
ویتامین‌ها، مواد معدنی و مکمل‌های غذایی برای افزایش ارزش غذایی افزوده می‌شود
عوامل نگهداری رنگ برای حفظ رنگ موجود در غذا استفاده می‌شود.
امولسیفایرها اجازه می‌دهد آب و روغن با هم در یک امولسیون مخلوط شوند، مانند سس مایونز، بستنی و شیر همگن.
طعم دهنده‌ها افزودنی‌هایی هستند که غذای خاصی از طعم و بوی خاصی دارند و ممکن است از مواد طبیعی یا به صورت مصنوعی ایجاد شود.
این مواد ظاهر براق یا پوشش محافظتی به غذا می‌دهند.
جلوگیری از خشک شدن مواد غذایی.
جلوگیری یا مهار رشد قارچها، باکتری‌ها و سایر میکروارگانیسمها در غذا.
تثبیت کننده‌ها، و ژل کننده‌ها، مانند آگار یا پکتین (به عنوان مثال برای استفاده از مربا) بافت غذاها را قوام می‌دهد. در حالی که آن‌ها امولسیفایر واقعی نیستند، آن‌ها به تثبیت امولسیون‌ها کمک می‌کنند.
شیرین کنندها به مواد غذایی برای طعم اضافه می‌شوند. شیرینی‌ها به غیر از قند (ساکارز) اضافه می‌شوند تا انرژی غذایی (کالری) کمتری داشته باشد
موادی هستند که وقتی که به مخلوط اضافه می‌شوند، ویسکوزیته را بدون تغییر خواص دیگر آن افزایش می‌دهند.
سازمان غذا و دارویی اتحادیه اروپا برای شناخت راحت و سریع این گونه مواد، تولیدکنندگان را ملزم به درج علامت "E" کرده‌است که در مقابل آن عددی ۳ الی ۴ رقمی منحصربه فرد و مخصوص وجود دارد.
اگر در ابتدای کدی که با:
۹. ضد اشتعال که ضد کف است.
عوامل شاخص‌هایی با یک عدد چهار رقمی وجود شیرین کننده‌ها را نشان می‌دهد - موادی که شکنندگی قند یا نمک را حفظ می‌کنند.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
