استپ

اِستِپ^[1] یا سبزدشت^[2] منطقه‌ای است دارای درختان خاردار و بوته‌های کوتاه قد که با فاصله از هم روییده‌اند. استپ پوشش گیاهی ضعیفی دارد که برای چرای دام‌ها مناسب نیست. استپ در زبان روسی استپ و در زبان آلمانی استپه است.

در قاره اروپا، برخی مناطق مدیترانه‌ای همچون مرکز سیسیل در ایتالیا، جنوب پرتغال، بخش‌هایی از یونان (به ویژه در بخش جنوبی آتن)، دارای پوشش گیاهی شبیه استپ هستند.^[3] دیوید آنتونی، استاد بازنشستهٔ انسان‌شناس در کتاب اسب، چرخ و زبان حدس می‌زند که استپ‌های اوراسیا نقش بسزایی در گسترش اسب، چرخ و زبان‌های هندواروپایی داشته‌اند.^[4]

[1]
«استپ، سبزدشت» [مهندسی منابع طبیعی- محیط‌زیست و جنگل] هم‌ارزِ «steppe»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر پنجم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۷۶-۴ (ذیل سرواژهٔ استپ)
[2]
برابرهای فرهنگستان زبان فارسی. فرهنگ واژه‌های مصوّب فرهنگستان - دفتر پنجم. بخش اوّل: فارسی. تهران.
[3]
"Hellinikon". HNMS.gr. Greece: Hellenic National Meteorological Service. Archived from the original on 2007-03-12. Retrieved 2013-09-08.
[4]
Anthony, David W. (15 August 2010) [2007]. The Horse, the Wheel, and Language: How Bronze-Age Riders from the Eurasian Steppes Shaped the Modern World (reprint ed.). Princeton: Princeton University Press (published 2010). p. 240. ISBN 978-0-691-14818-2. Retrieved 12 June 2022. [...] the critical era when innovative Proto-Indo-European dialects began to spread across the steppes.