گویش استرآبادی گویشی از زبان مازندرانی یا بسیار نزدیک به زبان مازندرانی بود که تا قرن هفدهم توسط بومیان گرگان گویش می شده است.[1] به نقل از دانشنامه ایرانیکا، مهمترین کتاب به جا مانده از فضل الله نعیمی ، جاوید نامه بود، اثری نثر که با گویش استرآباد نوشته شده است.[2] همچنین نوم نامه به گویش استرآبادی است.[3] محمد بن احمد شمس‌الدین المقدسی جغرافی‌دان قرن چهارم هجری در کتاب احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم آورده است: لِسانٌ قومِس و جُرجان مُتَقارِبانِ یَستَمِعونَ اِلها یَقولونَ هاده و هاکِن و لهٌ حَلاوَةٌ و لِسانُ اَهلِ طبرستانَ مُقارِبٌ لَها الّی فی عَجَلِهِ یعنی زبان کومش و گرگان بهم نزدیک است و می گویند هاده و هاکِن [«بِده» و «بِکُن»] و آن را حلاوتیست و زبان مردم طبرستان بدانها نزدیک است تفاوت ندارد مگر در شتاب[4][5] دانشنامه ایرانیکا گویش استرآبادی را گویشی از زبان مازندرانی یا گویشی بسیار نزدیک به آن می‌داند[6]. این گویش هم‌اکنون منقرض شده‌است.[7] این گویش قرابت بسیاری با زبان مازندرانی و گویش‌های سمنانی داشته‌است.[7]لغت‌نامه دهخدا نیز گویش قدیم گرگانی را جزوی از زبان مازندرانی و گویش‌های سمنانی دانسته و تصریح کرده‌است که هنوز هم در گرگان و روستاهای اطراف گرگان گویشوران زبان مازندرانی زندگی می‌کنند.[7]بسیاری از نوشته‌های حروفیان به این گویش بوده‌است.[7] به نظر میرسد گویش گرگانی در جرجان قدیم (شهری در نزدیکی گنبد) گویش میشده است و در استرآباد (گرگان فعلی) گویش استرآبادی گویش میشده که هردو گویش چند قرن پیش منقرض شده اند.[8] به گفته دکتر میر دهقان گویش گرگانی زیرمجموعه زبان مازندرانی می باشد و زبان مازندرانی به سه گویش غربی، مرکزی و شرقی تقسیم می شود.[9]
| گویش استرآبادی | |
|---|---|
| استرآباد | |
| زبان بومی در |  ایراناستان گلستان |
| منطقه | شهرستان گرگان |
| گویش‌ها | استرآبادی
|
| الفبای فارسی | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | – |
افعال زیر بر اساس گویش استرآبادی صرف شده اند که تا قرن هفدهم میلادی زبان بومیان استرآباد بوده است.
| فعل | ۱ مفرد | ۲ مفرد | ۳ مفرد | ۱ جمع | ۲ جمع | ۳ جمع |
|---|---|---|---|---|---|---|
| فعل هستن(hasen) | hasten | hastiâ | hasti | hastemâni | hastâni | hastene |
| فعل نیستن (nisen) | niyen | niâ | nini/ni | nimâni | ninâni | nine |
| فعل دیدن (badiyen) | badiyen | badiyâ | badi | badimâni | badinâi | badine |
| فعل گفتن (bevaten) | vâten | vâtâ | vâti | vâtimâni | vâtâni | vâtene |
| فعل ساختن (besaten) | besâten | besâtâ | besâti | besâtimâni | besâtâni | besâtene |
| فعل رسیدن (baresiyen) | baresiyen | baresâ | baresi | baresmâni | baresâni | baresene |
بخشی از ادبیات طبری را گویش استرآبادی تشکیل می‌دهد[10] که کتاب‌هایی مانند محبت نامه،[11] نوم نامه،[12] جاودان نامه،[13] محرم نامه، و لغت نامه ای به نام لغت‌استرآبادی به این گویش نگاشته شده‌اند که صادق کیا از روی این متون واژه‌نامه گرگانی را تهیه کرد.
- جاودان نامه:
سَبب چه بی که عیسی واتِی که با شِمِه هر چه واتِن به اشاره واتِن(طبری امروزی:سبب چه بی‌یه که عیسی باته که با شِما هر چه باتمِه به اشاره باتمه/فارسی:سبب چه بود که عیسی گفت که با شما هر چه گفتم به اشاره گفتم)
- نوم نامه:
واتِی که هَنِه کو تِنِ زمین سِرخ بو(طبری امروزی:باته که ونِه که تِنِ زمین سِرخ بوئه/فارسی:گفت که باید که زمینَت سرخ باشد)
- محبت نامه:
اکه واتِی چون قیامت ورسه(طبری امروزی:اون که باته چون قیامت ورسه/فارسی:انکه گفت چون قیامت برسد)[14]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
