مدرک رسمی حائز رانندگی From Wikipedia, the free encyclopedia
گواهینامهٔ رانندگی، که به آن در گذشته «تصدیق رانندگی» گفته میشد، مدرکی رسمی است که هر فرد بالای 18 سال مبنی بر اینکه فردی میتواند با وسایل نقلیهٔ دارای موتور مانند موتور سیکلت، اتوموبیل، کامیون و اتوبوس رانندگی کند. در کشورهایی که تعداد زیادی از شهروندان رانندگی میکنند، گواهینامهٔ رانندگی همچنین به عنوان یک مدرک هویتی ارزش دارد. معمولاً گواهینامه رانندگی تنها پس از قبولی در آزمون رانندگی به شخص داده میشود.[1][2]
اولین گواهینامه رانندگی را کارل بنز مخترع خودروهای مدرن، در سال ۱۸۸۸ دریافت کرد. او برای راندن خودروی خود که موسوم به موتورواگن بود و دود و صدای قابل توجهی تولید میکرد، از دولت محلی اجازه رانندگی دریافت کرد. اولین کشوری که داشتن گواهینامه برای رانندگی را الزامیکرد، پروس بود که در تاریخ ۲۹ سپتامبر ۱۹۰۳ این قانون را به اجرا گذاشت.[3] اولین قوانین رانندگی در ایالات متحده در سال ۱۹۱۰ و در ایالت نیویورک تصویب شد[4] و اولین ایالتی که داشتن گواهینامه را برای همهٔ رانندگان الزامیکرد، نیوجرسی بود (از سال ۱۹۱۳).[5]
اولین کسی که در ایران قربانی تصادف اتومبیل شد، درویش خان نوازنده و استاد تار بود که در سال ۱۳۰۵ درگذشت؛ و اولین افسر آزمایش رانندگی که نام و امضاء او در پای اوراق رانندگان زمان قاجاریه وجود دارد به زبان فرانسه نوشته شدهاست شخصی بنام مسیوکلین بود که بعد از وی این سمت به ناصرخان انشاء اولین متخصص نظمیه محول شد. همچنین اولین آییننامه رانندگی در زمان وستد اهل سوئدی تهیه وتنظیم گردید. وی در سال ۱۲۹۱ ه.ش ریاست نظمیه را به عهده داشت و حدود ۱۰ سال در این پست باقی ماند. از کارهای وی، ترجمه، تنظیم نظامنامه و آییننامه قید شدهاست که راننده هنگام روز در شهر و اماکن پرجمعیت ضمن حرکت از سمت راست باید با سرعت ۱۵ کیلومتر در ساعت و در خارج شهر ۲۵ کیلومتر در ساعت و شبها با ساعتی ۱۰ کیلومتر براند یا اینکه در موقع نزدیک شدن به حیوانات از قبیل اسب و قاطر که طبعاً از صدای ماشین وحشت دارند از سرعت اتومبیل خود بکاهند و آرام حرکت کنند تا باعث وحشت و رم کردن حیوانات نشوند. اولین چراغهای راهنمایی و رانندگی در سالهای دهه ۳۰ در تقاطعهای سپه (امام خمینی فعلی) ولی عصر، پل امیر بهادر، باغ ملی دروازه شمیران، گمرک و امیریه نصب گردید ولی پیشاز نصب این چراغها، چراغهای راهنمایی به صورت کوله پشتی بودند که دارای دو چراغ قرمز، سبز و کلیدی در جهت خاموش و روشن کردن آنها بود که کوله پشتی در پشت مأمور قرار میگرفت و کلید آن روی سینه سمت چپ قرار داشت این چراغها کار میکرد و مأمور با پشت کردن به طرف رانندگان اتومبیل آنان را متوقف یا دستور حرکت به آنان میدادند. بالاخره در سالهای ۳۹ و ۴۰ چهارراه دارای چراغ خودکار گردید. نخستین راننده زن در ایران شخصی بنام خانم هِلِن شَه بَنده بود که در سال ۱۳۱۹ موفق به گرفتن گواهینامه شد و در مطبوعات آن زمان دربارهٔ این اتفاق مقاله نوشتند و بالاخره در سال ۱۳۰۰ هجری شمسی در اداره پلیس شعبهای به نام شعبه آلات ناقله در خیابان باب همایون (درب اندرون سابق) تأسیس شد و با ۱۰ نفر مأمور که از بین پاسبانها انتخاب شده بودند کار کنترل عبور و مرور اتومبیلها را به عهده گرفتند و علامت مشخصهی آنها یا دیگر افراد پلیس بازوبند سفیدی بود که به بازوی چپ خود میبستند. ریاست این شعبه به شخصی بنام فتح ا… خان بهنام که در حقیقت اولین رئیس راهنمایی و رانندگی محسوب میشد و دارای درجه نایب اولی برابر ستوان یکم بود واگذار شد.
رانندگی (در پایان آزمون رانندگی توسط افسر گرفته میشود) حضور هنرجو الزامی است.
پیگیری کد ملی با گواهی نامه: پليس+10 شماره پیامک 1101202010 دفتر راهنمایی ورانندگی استان و شهرستان سراسر ایران و پیگیری خلافی ماشین و نمره منفی: پليس +10 شماره پیامک 1101202020 دفتر راهنما و رانندگی استان و شهرستان سراسر ایران
در کشور عراق گواهینامه رانندگی وجود ندارد و هرکس قادر باشد رانندگی کند از خودرو استفاده میکند.[7]
گواهینامه رانندگی در ترکیه توسط وزارت آموزش ملی تنظیم اجرا و اداره میشود در حالی که گواهینامه توسط اداره کل امنیت صادر می شود. یک تبعه خارجی می تواند با گواهینامه اتحادیه اروپا به مدت شش ماه در ترکیه رانندگی کند. پس از شش ماه باید گواهینامه او به مجوز رانندگی ترکیه تبدیل شود.[8] این قانون برای کشور ایران نیز جاری است[9] و این قانونی برای شهروندان این کشور، به میزان دو سال اعتبار دارد.[10] در ترکیه برای رانندگی ماشین باید حداقل هجده سال و برای رانندگی موتور حداقل شانزده سال سن داشته باشید. آزمون رانندگی شامل یک آزمون عملی و تئوری است که اخیراً برای مطابقت با مقررات اتحادیه اروپا سختتر شده است.[8] عدم تمدید گواهینامه در این کشور ۱۲ هزار لیر جریمه دارد در حالی که تمدید گواهینامه در این کشور ۱۵ لیر هزینه خواهد داشت.[11]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.